ความสำคัญของต้นมะม่วงในพระธรรม : หน้า 118/297

ประจักษ์ - พระธรรมปิฎกฐ์ฉัตรทองแปล ภาค ๖ - หน้า ที่ ๑๑๖ ถึง คือ ใน ๔ ทิศ ๆ ละถึง เบื้องบนถึงหนึ่ง ได้มีประมาณถึงละ ๕๐ ศอกเทียว ต้นมะม่วงนั้นสมบูรณ์ด้วยข่องเป็นผล ได้ทรงไว้ซึ่งพวกแห่งมะม่วงสุกรอบในที่แห่งหนึ่ง ในทันใดนั้นน้องเอง พวกกิฐผูมาข้างหลัง มางับฉะผลมะม่วงลูกเหมือนกัน พระราชา ทรงดับว่า " ข่าวว่า ต้นมะม่วงเห็นปานนี้เกิดขึ้น แล้ว " จึงทรงตั้งอรบาทว่าไล้ขึ้นพระดำรัสว่า " ใคร ๆ อย่าตัดต้น มะม่วงนั้น " ก็ว่านะมะม่วงนั้น ปรากฏชื่อว่า " คำตามพฤกษ์ " เพราะความที่นายคณะทะปลูกไว้ แม้พวกแกลงคือนึกผลมะม่วง แล้วพูดว่า " เจ้าพวกเดี๋ยวถอดเอา ย่อ" พวกเจ้ารู้ว่า ' พระสมโคดม จักรพรรดิฤทธิที่โคนคณะตามพฤกษ์ ' จึงสั่งให้ถอดต้นมะม่วงเล็ก ๆ แห่งเกิดในวันนั้นในร่วมในที่โพนหนึ่ง ๆ ต้นมะม่วง นี้ ชื่อว่า คณะตามพะ" แล้วเอาเมล็ดมะม่วงที่เป็นคนประหารพวกเดี๋ยวนี้เหล่านั้น. [ ท้าวสักกะทำลายพิธีของพวกเดี๋ยวนี้ ] ท้าวสักกะทรงสั่งบังคับวาคสารทวรุตรว่า " ท่านจงถอน มณฑปของพวกเดี๋ยวนี้เสือด้วยลม แล้วให้ลม ( หอบไป) ทั้งเสีย บนแผ่นดินที่ทิ้งหยากเยื้อ " เทวฤทธิ์นั้นได้ทำเหมือนอย่างนั้นแล้ว ท้าวสักกะสั่งบังคับอรฤทธิ์ว่า " ท่านจงขยายมณฑลพระอาทิตย์ยัง ( พวกเดี๋ยวนี้ ) ให้ร้อน " แม้เทวฤทธิ์นั้นได้ทำเหมือนอย่างนั้นแล้ว ท้าวสักกะทรงสั่งบังคับสาตาดาสกทพฤกษ์อีกว่า " ท่านจงยงมณฑลแห่งผลม ( ลมหัววัวน ) ให้ตั้งขึ้นไปเกิด " เทวฤทธิ์นั้นทำอยู่