พระธัมมปริปฏิฎกแปล ภาค 6 - หน้าที่ 269 : หน้า 271/297

ประโยค - พระธัมมปริปฏิฎกแปล ภาค 6 - หน้าที่ 269 พวกท่าสิว่า' พวกเธอจับเขาไว้' กลับห้ามพวกท่าสิทั้งหมด แม้ ในเวลาที่มันเหงเรา ได้ทำกรรมที่ควรทำแก่มันนั้น่นั้น; ถ้าเราไม่ ขอให้นวดตรนนี้อธ่าโทษให้ ศีระของเราพิงตอกออก ๗ เสียง " ดั่งนี้แล้ว จึงหมอบลงแทบเท้าของนางอวดตรานั้น แล้วกล่าวว่า "คุณแม่ ขอคุณแม่จงอโหสิกรรม" นางอวดตรา ดีนเป็นอีดที่มีมิจ เมื่ออวดตรโทษให้ ก็จั๊ก อดโทษให้ นางสิรมา. คุณแม่ ขอนั่น จงขอไว้โหสิ, ฉันจักให้ท่าน ปุณณเศรษฐูผู้มีดาของคุณแม่อภัยโทษด้วย. นางอวดตรา. ท่านปุณณะเป็นอีดบาบันเกิดแล้วของฉันใน วัฏฎะ, แต่เมื่ออีดบาบันเกิดแล้วในวิภาวะอวดตรโทษให้ ฉันจึงจั๊ก อดโทษ. นางสิรมา. ก็ใครเล่า? เป็นบิดาบังเกิดเกล้าของคุณแม่ใน วิภาวะ. นางอวดตรา. พระสัมมาสัมพุทธเจ้า, นางสิรมา. ฉันไม่มีความคู่นเคยกับพระองค์. นางอวดตรา. ฉันจักทำเอง, พรุ่งนี้ พระศาสดาจักทรงพากย์ สงฆ์เสด็จมาที่นี่; เรื่องอ่อสักกระตามแต่จะได้มาที่นี่แหละ แล้ว ขอให้พระองค์อโหสิกรรม. [ นางสิรมาขอให้พระศาสดาทรงอโหสิกรรม ] นางสิรมานั้น รีบว่า " ดีละ คุณแม่" ลูกขึ้นแล้ว ไปสู่เรือน