พระอัครมุขปฺฏเจติญอปลแปล ภาค ๖ - หน้า 44 : หน้า 46/297

ประโยค - พระอัครมุขปฺฏเจติญอปลแปล ภาค ๖ - หน้า 44 มาณฑกณิกหนี่ง ยิ่งของควรคืดหรือของควรบิเรณให้สำเร็จ ได้ ประโยชน์ของคนอื่น หาให้สำเร็จไม่ ส่วนสองบาทพระ กากนี้ พระผู้มีพระภาคไม่ตรัสอย่างนั้น ตรัสด้วยหัวข้อแง่ กิริยามูล เพระฉะนั้น ภิกขุต้องว่า "เราไม่ยงค์ประโยชน์ของ คนให้เสื่อมเสีย, ดังนี้แล้ว ก็ไม่พึงมีการปฏิสันถารพระเจดีย์ เป็นต้น อันบังเกิดขึ้นแก่งาม หรือวัตถุปิโชคเป็นต้นให้ เสื่อมเสีย, ด้วว่า กิฏุมุ่งเพื่อกิฏสมาริวิภัทรให้สมบูรณ์อยู่แล อมทำให้แจ้งถึงผลทั้งหลายย่อมมีรอบผลเป็นต้น. เพราะฉะนั้น การ บำเพ็ญวัตถุให้บริสุทธิ์ แม่คือ จื่อชื่อเป็นประโยชน์ของคนแท้. อันยัง ภิกขุเด มีปสิสนอันปรารภังแล้ว ปรารถนาการแทง ตลอดว่า 'เราจักแทงตลอดในวันนี้ ๆ แล้ว' ดังนี้แล้ว ประพฤติ อยู่, ภิกษุนั้น แม้จวัดมีภูมิวัดเป็นต้นเป็นต้นให้เสือมแล้ว ก็พึง ทำกิจของตนให้ได้ ก็ภิกษุรู้จักประโยชน์ของตนเห็นนั่นนั่น คือ กำหนดได้ว่า "นี่เป็นประโยชน์ของเรา" พึงเป็นผู้เร่งงานขยาย ประกอบในประโยชน์ของตนเอง" ในกาลอันตา พระเดชะนั้น ได้ต้องอยู่ในพระอรหัตผล. เทนานได้เป็นประโยชน์เมื่อเก่ากูผู้ประชุมกันทั้งหลาย ดังนี้แล้ว. เรื่องพระอัครคตตดเถระ จบ. อัตถวรรค วรรณะ จบ. วรรคที่ ๑๒ จบ.