พระธรรมปิฎกภาค 6: ความสำคัญของความเพียรและการบรรลุธรรม : หน้า 101/297

ประโยค - พระธรรมปิฎก(พระครูญาณวิลาศ)ภาค 6 - หน้าที่ 99 ไม่ต้องการคัดชิดของท่าน" (กลับ) ตรัสว่า "พระพาหมุ่น เราจักบอกเหตุสักอย่างหนึ่งแก่ท่าน ท่านจักฟังไหม ?" เมื่อพระพุทธ ูลว่า "สมณะผู้บริญ" ท่านจงกล่าว ข้าพเจ้าอึดฟัง" จึงทรงนำเรื่องอดีต ตั้งแต่ครั้งออกนอกบ้านเที่ยงมาแสดงแล้ว ถาฏโดยย่อในเรื่องนั้น ดังต่อไปนี้ : - "พระมหาสัตว์ ทรงจะสิริราชสมบัติแล้ว ทรงขึ้นมาถึงชะ (ม้าสีขาว) มินายฉนะเป็นสหาย เสด็จออกหาเหตุนบยกรรณ์ เมื่อมารยืนอยู่ที่ประตูแพระนคร กล่าวว่า "สิทธิ์ตะ ท่านจง กลับเสียเถิด แต่วันนี้ไปบนวันที่ ๓ จักรตันะจักปรากฎแก่ท่าน" จึงศรัสว่า " มาร ถึงใครรู้จักกะนะนั้น แต่เราไม่มีความต้องการ ด้วยจักกะนะนั้น" " มาร. เมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านออกไปเพื่อประโยชน์อะไร ? พระมหาสัตว์ เพื่อประโยชน์แก่สัพเพญญาณ มาร. ถ้าเช่นนั้น ตั้งแต่นี้ไป บรรลิวิติ้ง ๑ มิกามวิดา เป็นต้น ท่านจงต้องรึกระตะเสมออย่างหนึ่ง เราจักกิจที่ควรทำ แก่ท่าน. ตั้งแต่นั้นมา มารนั้น คอยพังจับผิด ติดตามพระมหาสัตว์ไป ๓ ปี. แมพระศาสตรากระบำพฤติกรรมกิริยาสิ้น ๖ ปี ทรงอาศัยการ กระทำ (ความเพียร) ของบรม เฉพาะพระองค์ ทรงแทนตลอด ซึ่งพระสัพพัญญูฒญาณ เสวยวิญญุตสูญ ( สุขอันเกิดจากความพินิจเลิศ) ที่ครองไม่โฉบ ในสัปดาห์ที่ ๕ ประทับนั่งถวายอุปัลโลพิธโครธ