พระธรรมปาติโมกข์ฉบับแปล ภาค ๖ : หน้า 212/297

ประโยค - พระธรรมปาติโมกข์ฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 210 ให้เกิดทุกข์เสมอไป เหมือนความอยู่ร่วมด้วย คัจฉุ, ปราศจากความร่วมกันเป็นสุข เหมือน สมาคมแห่งญาติ (เพราะฉะนั้นแล้ว) ท่าน ทั้งหลาย จงบาปผู้ที่เป็นปราณี และมีปัญญา ทั้งเป็นพหูสูต นำธารไปเป็นปกติ มีวัตร เป็น อธิษฐาน จ เป็นสัตตุรม มีปัญญา เป็นต้นนั้น เหมือนพระจันทร์ ล่องเสพลดลแห่งนกัักษร- ถูกัง นั้นนั้น." [ แก้ฮรรด ] บรรดาท่านเหล่านั้น กล่าวว่า สาหุ ได้แก่ เป็นการยังประโยชน์ ให้สำเร็จ คือว่าเป็นความงาม ได้แก่อร่มอันเจริญ บทว่า สนวิกาโล กล่าวว่า หาใช้เพียงการพบพระอรหบุคคล เหล่านั้นอย่างเดียวเป็นการดีไม่, ถึงความเป็น คือเป็นต้นว่าความนั่ง ร่วมกับพระอรหบุคคลเหล่านั้น ณ ที่เดียวกันก็ดี ความเป็นคืออันได้ เพื่อจะกระทำวิปัสสนาและปฏิวิธีแก่พระอรหบุคคลเหล่านั้นก็ดี เป็นการดี โดยแท้. บทว่า พาลสุนดดาวีริ ก็ กล่าวว่า เพราะผู้ใดเทียวร่วมกบั คณะพาล. ประชุมวา ว่า ทีมมฤทูนา เป็นต้น คำว่า ผู้นี้ถูกส่าย ผู้พลาดพูดว่า "เจ้าจงมา, พวกเราจะกระทำกรรม มื่อฉันตี้ต่อ เป็นต้น" เป็นผู้ร่วมฉันทะกับพาลสาหายัน กระทำกรรมเหล่านั้น