พระธรรมปิฎกที่ถูกถอดแปล ภาค ๖ : หน้า 129/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกที่ถูกถอดแปล ภาค ๖ - หน้าที่ ۱۲۷ พระศาสดาทรงกำหนดจิตของพระองค์ ไม่ทรงเห็นคนอื่นผู้สามารถจะถามปัญหาในสมาคมนั้น จึงทรงนิริตพระพุทธนิริต. พระศาสดาทรงเคลื่ปัญหาเท่าที่พระพุทธนิรินนั้นถามแล้ว. พระพุทธนิรินนั้นก็เฉลยปัญหาที่พระศาสดาสงสมแล้ว. ในเวลาที่พระผู้มพภาครงจงกรม พระพุทธนิรินสำเร็จอธิษฐานิยามิภัทรยืนเป็นต้นอย่างใดอย่างหนึ่ง, เพื่อจะแสดงเนื้อความนั้น พระธรรมสงคหาการซึ่งกล่าวคำเป็นต้นว่า "พระพุทธนิริตอ่จมอกรง-กรมบ้าง" เป็นต้น. ธรรมภิษมัยได้มีแก่นสัตว์ ๒๐ โกฎิโณสมัยนั้น เพราะเห็นปากิทริย์ของพระศาสดา ผู้ทรงทำอย่างนั้น. และเพราะได้ฟังธรรมกถา. [ พระศาสดาเลื่อนจำพระชั้นดาวดึงส์ ] * พระศาสดา คำลังกระทำปฏิหาริย์อยู่ณวันนั้น ทรงรำพึงว่า "พระพุทธเจ้าในอดีตทั้งหลาย ทำปฏิหาริย์นี้แล้ว จำพรรษาไหน หนอเเล ? " ทรงเห็นว่า " จำพรรษาในภาพดาวดึงส์ แล้วทรงแสดงอธิรรมปฏิโกฬแก่พระมาธกรา " ดังนี้แล้ว ทรงยกพระบาทขาวเหยียบเหนือยอดเขาอุตญูเขา ธงยกพระบาทอีกข้างหนึ่งเหยียบเหนือยอดเขาสินะร. ว่าจะทิ้งพระบาท ๓ ก้าว ได้ขึ้นแล้วในที่ ๖๘ แสนโยชน์อย่างนี้. ช่องพระบาท ๒ ช่อง ได้จากออกเชิดกันต์กับ * ต่อไปนี้ พระมหาทองดำ ม.ธ. ๓ (คำรงสมศักดิ์ที่พระธรรมดิลก) วัดรมณิวาส แปล.