พระธรรมปิฎกวิริยะ ภาค ๖ – พระเดชที่ทองของพระกัสสปะทศพล : หน้า 180/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกวิริยะ ภาค ๖ – หน้า 178 ๕. เรื่องพระเดชที่ทองของพระกัสสปะทศพล * [๕๕๕] พระบรมาศดามเมื่อเสด็จจากไป ทรงปรารภพระเดชที่ทองของพระกัสสปะทศพล จึงรำพรรณนาว่า "ปุชายา" เป็นคำนัน ความผิดดารว่า พระตกดากพระสงฆ์ใหญ่เป็นพุทธบูรีวรรณ เสด็จออกจากเมืองอัณฑดือแล้วเสด็จไปเมืองพาราสิโดลำดับ เสด็จถึงเทวสถานแห่งหนึ่ง ในที่ใกล้บ้านโนะไทยคาม ในระหว่างทาง พระสุดาเต้าได้ประทับใกล้เทวสถานนั้น ทรงส่งพระธรรมขันทาจาริก (คือพระอานนท์ผูเป็นบุณคลังแห่งพระธรรม) ให้ออกจากหมู่ชิงกำลัง ทำลิกรรมอยู่ในที่ไม่กลามฝ่า พารามันนี้มาแล้ว ไม่วายอภิวาท แต่พระตกดาก แด่ไว้ว่า ว่าแต่ สุดาเต้จึงได้ประทับไว้ในสถานนั้นอย่างเดียว แล้วก็อยู่ แม้พระ- สุดาเต้ก็ยิ่งว่า "คุณอรพราหมณ์ ท่านสำคัญประเทศนี้ว่าเป็นอะไร ?" พระอานนท์จึงกราบทูลว่า "ข้าแต่พระโคดมผูเจริญ ข้าแต่โฮวด้วย ตั้งใจว่า นี้เป็นเจติยสถานตามประเพณีของพวกข้าเจ้า." พระสุดา- เจ้าจึงให้พรามณ์นั่นชินชมยินดีว่า "คุณอรพราหมณ์ ท่านไว้สถาน นี้ ได้ทำกรรมดีแล้ว." ภิญทุ้งหลายได้ดับพระพุทธดำรัสนั้นแล้ว จึงเกิดสงขัวว่า "พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงให้พรามณ์ชื่นชมยินดี อย่างนี้ ด้วยเหตุอะไรหนอ." ลำดับนั้นพระตกดากเจ้า เพื่อทรงปลด เปลืองความสงสัยของภิกษุเหล่านั้น จึงรำพรรณา มุทธิการสูตร ในมช- มินิมาณาย แล้วทรงนิมิดพระเดชที่ทองของพระกัสสปะทศพล สูงหนึ่ง * พระธรรมปิฎกายะ (จับ ป.ช.ธ.) วัดโสมันต์วิหาร แปล.