ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมปิฏกฏีกาแปล ภาค 6 - หน้าที่ 26
จักช่วยให้ผ่านพ้นไป. "
มนุษย์. นาย ยังมีเวลา, ขอโปรดนำกระผมทั้ง 2 ไปเดี๋ยวนี้
เถอะ:
ราชภัฏ. กลับเถิด ท่านผูเจริญ, อาหารและที่พักอาศัย จักกันใน
เรือนของเราที่เดียว.
มนุษย์นั้นไม่ปรารถนา กลับเลย. ฝ่ายราชภัฏอนุญ ให้สัญญา
แก่ว่ามนุษย์ ยังยาน้อยให้กลับแล้ว ในที่พักอาศัยซึ่งชุมประชูด ให้
เตรียมอาหารแก่ผู้ออก ไปปรารภน่าเลย. ก็ในเรือนราชภัฏนั้นมี
แก้วมณีดวงหนึ่ง. เขาให้เอามาถ้วนแล้ว ซ่อนไว้ในซอกแหงนั่น
ของมนุษย์ผู้นั้นแล้ว. ในเวลาจวนรุ่ง ให้ทำเสียงเป็นพวกโจรเข้า
ไป (บ้าน ).
ลำดับนั้น พวกมนุษย์ แจ้งแก้วว่่า " นาย แก้วนี้ถูกพวกโจร
ลักเอาไปแล้ว." เขาสั่งว่า " พวกเจ้าจงตั้งองรยาไว้ที่ประตูบ้าน
ทั้งหลาย ตรวจค้นคนผูออกไปจากภายในบ้าน. ฝ่ายมนุษย์อก
นี้ จัดยาน้อยเสร็จแล้วก็จับไปแต่ชั่วครู่. ที่นั้น พวกเขาใช้ของ
ราชภัฏ จี้ค้นนายมนุษย์นั้น. พบแก้วมณีที่ถูกช่อนไว้จึงวิ่ง
พูดว่า " เจ้าลิเอาแก้วนี้หนีไป" ดังนี้แล้ว ก็โบย แสดงแก่
นายบ้านว่า " นาย พวกผมจับโจรได้แล้ว." เขาพูดว่า " ตัวเราเป็น
ถึงนายราชภัฏ ให้พักอาศัยในเรือน ให้กัละแล้ว. มันยังลักแก้วนี้ไป
ได้, พวกเขาจ้องจับอ้ายบูรณ์ซ้ำชั้น." ดังนี้แล้ว ให้ช่วยกันขุดดาย