พระธัมปิฏกฏีกาแปล ภาค 6 - หน้าที่ 26 : หน้า 28/297

ประโยค - พระธัมปิฏกฏีกาแปล ภาค 6 - หน้าที่ 26 จักช่วยให้ผ่านพ้นไป. " มนุษย์. นาย ยังมีเวลา, ขอโปรดนำกระผมทั้ง 2 ไปเดี๋ยวนี้ เถอะ: ราชภัฏ. กลับเถิด ท่านผูเจริญ, อาหารและที่พักอาศัย จักกันใน เรือนของเราที่เดียว. มนุษย์นั้นไม่ปรารถนา กลับเลย. ฝ่ายราชภัฏอนุญ ให้สัญญา แก่ว่ามนุษย์ ยังยาน้อยให้กลับแล้ว ในที่พักอาศัยซึ่งชุมประชูด ให้ เตรียมอาหารแก่ผู้ออก ไปปรารภน่าเลย. ก็ในเรือนราชภัฏนั้นมี แก้วมณีดวงหนึ่ง. เขาให้เอามาถ้วนแล้ว ซ่อนไว้ในซอกแหงนั่น ของมนุษย์ผู้นั้นแล้ว. ในเวลาจวนรุ่ง ให้ทำเสียงเป็นพวกโจรเข้า ไป (บ้าน ). ลำดับนั้น พวกมนุษย์ แจ้งแก้วว่่า " นาย แก้วนี้ถูกพวกโจร ลักเอาไปแล้ว." เขาสั่งว่า " พวกเจ้าจงตั้งองรยาไว้ที่ประตูบ้าน ทั้งหลาย ตรวจค้นคนผูออกไปจากภายในบ้าน. ฝ่ายมนุษย์อก นี้ จัดยาน้อยเสร็จแล้วก็จับไปแต่ชั่วครู่. ที่นั้น พวกเขาใช้ของ ราชภัฏ จี้ค้นนายมนุษย์นั้น. พบแก้วมณีที่ถูกช่อนไว้จึงวิ่ง พูดว่า " เจ้าลิเอาแก้วนี้หนีไป" ดังนี้แล้ว ก็โบย แสดงแก่ นายบ้านว่า " นาย พวกผมจับโจรได้แล้ว." เขาพูดว่า " ตัวเราเป็น ถึงนายราชภัฏ ให้พักอาศัยในเรือน ให้กัละแล้ว. มันยังลักแก้วนี้ไป ได้, พวกเขาจ้องจับอ้ายบูรณ์ซ้ำชั้น." ดังนี้แล้ว ให้ช่วยกันขุดดาย