พระธรรมปิฎกฐีแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 142 : หน้า 144/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐีแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 142 อันเราถามถึง ความเป็นไป ของท่านผู้มีธรรมอัน นับพร้อมแล้วหลาย และพระเสาขหลายหลาย ซึ่งมืออุมาในโลกลี้ จงออกความเป็นปันนั้น แก่อั้น" ดังนี้, เป็นผู้หมกความสงสัยในปัญหาว่า" พระศาสดย่อมตรัสถามถึง ปฏิบาทเป็นทีม ( มรรคนปฏิบาทา ) ของพระเสขะและอเละสะกะเรา ' ดังนี้จริง , ถึงอย่างนั้นยังหวังอัธยาศัยของเราอู่ว่า ' เรามือกล่าว ปัญหานี้ ด้วยมนุษย์ใด ๆ ในธรรมทั้งหลายมนีนี้เป็นต้น จึงจักอาจ ถือเอออัยศัยของพระศาสดาได้; สารัตถุนั้นเมื่อเราไม่ให้นั้น จัก ไม่อาจแก้ได้, เราจักให้นั้นแก้เรืออยู่ " เมื่อจะทรงแสดงนัย ตรัสว่า " สารัตถุ เธอพิจารณาเห็นความเป็นจริงนี้". ได้อั้นว่า พระ องค์ได้ทรงดำรัสอย่างนี้ว่า " สารัตถุเมื่อดือเอาธัยศัยของเราแก้ จับแก้ด้วยสามารถแห่งนี้ขึ้น" ปัญหานั้นปรากฏแก่พระเถระตั้งร้อย นัย พันนัย พร้อมกับการประทานนัย. ท่านตั้งอยู่ในที่พระศาสดา ประทาน แก้ปัญหานั้นได้แล้ว. ได้อั้นว่า คนอึ่นพระสัมพุทธ- เจ้าเสีย ชื่อว่าสามารถเพื่อทับปัญญาของพระสารีบุตรเถระหามได้. นัยว่า เหตุนันแล พระเถระจึงยืนตรงพระพิกษุพระศาสดา บันลือ สีหนาทว่า " พระเจ้าเธอ้า เมื่อฝนตกแม้ลดลงไปั้งสิ้น น ข้าพระองค์ ก็สามารถเพื่อบั้น แล้วก็ขึ้นยังคะเนบว่า ' หยาดทั้งหลายตก ในมหาสมุทรเท่านั้นหยาด, ตกบนแผ่นดินเท่านั้นหยาด, บนภูเขานี้ หยาด." แม้พระศาสดีก็สละนว่า " สารัตถุ เราก็ทราบ