พระอัมปาทิฏฐิและความตระหนี่:ตำราเรียนบาลี ปธ.3

พระอัมปาทิฏฐิและความตระหนี่ พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 6 หน้า 92

หน้าที่ 92 / 297

สรุปเนื้อหา

ข้อความดังกล่าวกล่าวถึงการที่ผู้มีความตระหนี่ (กุริยา) ไม่รู้จักประโยชน์ในชีวิตและโลกหน้า และการจัดเทศนาที่มีคุณค่าแก่ผู้ฟัง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการทำบุญและการมีความสุขในโลกหน้าที่เกิดจากการทำดี โดยมีการเปรียบเทียบระหว่างคนไม่รู้และบัณฑิตที่มีความรู้เพื่อให้เห็นความแตกต่างในชีวิตจริง เรื่องนี้จึงเชื่อมโยงกับการให้และการแบ่งปัน เพื่อให้ผู้อื่นได้รับประโยชน์จากการเทศนาและการทำกิจกรรมที่มีจริยธรรม.

หัวข้อประเด็น

-ความตระหนี่ในชีวิต
-คุณค่าของการทำบุญ
-เปรียบเทียบความรู้และความไม่รู้
-ประโยชน์ของการเทศนา
-การมีความสุขในโลกหน้า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระอัมปาทิฏฐิถูกถามเปล่า ภาค ๖ - หน้าที่ ๙๐ [ แก่ธรรม ] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่ากุริยา คือผู้มีความตระหนี่เคร่งแน่น ผู้ไม่รู้จักประโยชน์ในโลกนี้และโลกหน้า ชื่อว่าพาพาล บัณฑิตชื่อว่า ธีรน. ลงวา สุข ปรตฺโต คำว่านี ธีรนนัน เมื่อเสวยทิพสมบัติ ชื่อว่าเป็นผู้มีความสุขในโลกหน้าเพราะบุญ อนสํเร็จกว่ากรวโมทนาทนนันนั้นเอง ในเวลาจบเทศนา ชูหนำบาศตรังอยู่ในโศกลาติิตผล เทศนาได้มีประโยชน์แม้แก่บริษัทผู้ประชุมกันแล้ว ชูหนำบรมย์ ครับเป็นพระโศตก็บนแล้ว ได้ถวายทานโดยท่าน้องที่พระราชาถวายแล้วสิ้น ๓ วันเหมือนกัน ดังนี้แล เรื่องอสสาทนู ขบ.

พระอัมปาทิฏฐิและความตระหนี่ : หน้า 92/297

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง