การตามปกติของพระศาสดา : หน้า 130/297

การอย่างพระบาทตามปกติ ใคร ๆ ไม่ฟังคำหนวด "พระศาสดา ทรงเหยียดพระบาทหยิบยิ้มแล้ว เพราะในเวลาที่พระรององค์หยก พระบาทนั้นและกษัตริย์นั้นก็มาอยู่ใกล้พระบาทรับไว้แล้ว ใน เวลาที่พระศาสดาแทรกเหยียบแล้ว ภูเขานั้นก็ได้ดังประจักษ์ ในที่เดิม. ท้าวสักกะทอดพระเนตรเห็นพระศาสดาแล้ว ทรงดำรว่า " พระศาสดาจักทรงเข้าในพระนามนี้ ในท่ามกลางบัลลังก์พลิสิลาด อุปกรณ์ก็แก่เหล่าทเทพามากหนอ. แต่เมื่อพระศาสดาประจักษ์ พระองค์นี้ เทศดาอัน ๆ จักไม่อาจหยุดมือได้; ก็แลบันทุกพล สิลาลนี้ ยาว 60 โยชน์ กว้าง 50 โยชน์ หนา 15 โยชน์ แม้เมื่อ พระศาสดาประทับนั่งแล้ว ก็กล้าคล้ายกับว่าวเปล่า." พระศาสดาทรง ทรงอัชฌาศัยของท่านอร ทรงโนสังมิของพระองค์ไป ให้ คุญพ่อเหล่าแล้ว. ท้าวสักกะทรงดำรว่า " พระศาสดาทรงโบจิร มาให้คุญไว้ก่อน ก็พระองค์จับประทับนั่งในที่ดินหน่อยด้วยพระ องค์เอง." พระศาสดาทรงทราบอัชฌาศัยของท่านอร จึงประทับนั่ง ทำบูญกุมพลศิลาฯไว้ภายในบรรจงจารนเอง ประหนึ่งอธิบายนักพรหมผู มาบังสุก ลำตั้งเตี๋ยวไว้ในบรรจรระนั้น. ขณะนั้นเอง แม มหาชนและดูพระศาสดาอยู่ ก็ได้เห็น. กาลนั้น ได้เป็นประหนึ่ง เวลาพระจันทร์ตก, และได้เป็นเหมือนเวลาพระอาทิตย์ตก. มหาชน คร่ำครวญกล่าวคาถานี้ว่า :- " พระศาสดเตลิดไปสู่งจิตจรูญ หรือสูเจ้า ใกลสลาหรือสูเจ่ายุนธิร or สูเจ่ายุนธิร, เราทั้งหลายจึงไม่