ข้อความต้นฉบับในหน้า
14. พุทธวรรษ วรรณา
1. เรื่องมาริด * [ ๔๕๔ ]
[ ข้อความเบื้องต้น ]
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ที่โพธิมณฑลสถาน ทรงปรารภ
ธีวามตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า " ย สู ส ชิ ต " เป็นต้น.
[ พราหมณ์สาวสามีให้ลูกสาว ]
กีพระศาสดา ทรงพึงพระธรรมเทศนาให้ดังนี้ที่ครองสาวดี
แล้ว ศรีแก่พราหมณ์ชื่อคันทีข ในแคว้นกูอัอค.
ทราบว่า ในแคว้นกูอัอ ธิดาของมหาคิพรามณ์ ชื่อว่า
มาคันทิหญิงเหมือนกัน ได้เป็นผู้ร่วงงามเลย โฉม. พราหมณ์มหาคาศ
เป็นอันมาก และเหล่าบุตรีบุตรนาคอาได้งามกันนั้น จึง
ส่งข่าวไปแก่มาคิทหญิงว่า " ของให้คาดแก้ขาเจ้าทั้งหลายเด็ก "
แม่มาคันทิหญิงพราหมณ์ ก็ห้ามพราหมณ์มหาคาศและบุตรีมหาศาล
เสียทั้งหมดเหมือนกันว่า " พวกท่าน ไม่สมควรแก่ดิอของข้าพเจ้า. "
ต่อมาวันหนึ่ง ในเวลาใกล้รุ่ง พระศาสดา ทรงตรวจดูสัตว์โลก
ทรงเห็นมาคันทิพราหมณ์นั้นเข้าไปในเขตอันเป็นพระญาของ
พระองค์ จึงทรงตรัสถามว่าว่า " อภิเมฆอะไรหนอ ? " ได้ตรง