พระธัมมปิฏกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ๑๔๖ : หน้า 148/297

ประโคม - พระธัมมปิฏกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ๑๔๖ ในท่ามกลางแม่น้ำคา วางชิดไว้บนพงพานั้น ให้ฟังว่านี้ร้องแล้ว [ พระยานอกออกญาเพื่อทราบการอุ้มบาทแห่งพระพุทธเจ้า ] ทราบว่ า เขาได้ความคิดอย่างนี้ว่า " เมื่อพระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น เราจักได้ความที่พระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น ด้วยอาณาแฟนเสน่ห์; ผู้ใดนำเพลงขับแก้เพลงขับของเราได้, เราจักให้ชิดกับด้ายาpiก อันใหญ่แกผู้นั้น." วงธิดานั้นไวนั้นนั่งพงพาน ในวันอุโบสถทุกถึงเดือน. ธิดานั้นนั่งฟ้อนอยู่บนพงพานั้น ขับเพลงดังนี้ว่า :- "ผู้เป็นใหญ่ยิ่งไร้สาน ชื่อว่าพระราช ? อย่างไร เงา พระราชชื่อว่ามีสุบินพระเศียร ? อย่างไร เงา ชื่อว่าปราศจากกุศล อย่างไร ท่าน จึงเรียกว่า คนพาล." ชาวชมพูทวีปทั่งสิ้น พากันมาด้วยหวังว่า "เราจักรับเอา นางนาคามาณวิกา" แล้วทำเพลงขับแก้ ขับไปโดยกำลังปัญญา ของตน ๆ นางยอมห้ามเพลงขับตอบนั่น. เมื่อมองย้อนดูนับว่า ทุกถึงเดือน ขับเพลงอยู่เช่นนี้เท่านั้น ทุกทิศนครหนึ่งล่วงไปแล้ว. [ พระศาสดาทรงผูกเพลงขับแก้ ] ครั้งนั้นพระศาสดามาถึงที่จันทันแล้วในโลก วันหนึ่งเวลาใกล้รุ่ง ทรงตรวจดูโลก ทําเอารถปิดตานครผ่านมาให้เป็นดัง ทรงหัน มานเห็อุตตระ ผู้เข้าไปภายในซ่องถือพระซาคงของพระองค์ ทรงใคร่ครวญดูว่า "ถ้ามีเหตุอะไร ? ได้ทรงเห็นแล้วว่า "วันนี้"