พระธรรมบทที่ถวัถูกแปล ภาค ๖ : หน้า 211/297

ประโยค - พระธรรมบทที่ถวัถูกแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๐๙ เทพบริษัณ ณ อินทาสคุทา ในกลางเมืองดุมณสมรัษฎ์กุล ทำคนธรรมเทพพุทธชื่อปัญจาละข้างหน้าสีดำมา เราได้กล่าวว่า " ดูก่อนท้าวกวาวสะ ท่านองค์ถามปัญหาคาเร ท่านปรารถนาปัญหาข้อใดข้อหนึ่งในพระสูตรนี้ เราจะทำที่สุดแห่งปัญหานั้น ๆ ของท่านได้แน่นแท้" เมื่อจะทรงบรรเทาความสงสัยของท่าน ธรรมเทวนาคม ในกลางเทศนา ธรรมากลิย ได้มีเศรษฐีขึ้นหลายประมาณ ๑๔ โกฏิ ส่วนท้าวสักกเทวราช บรรลุโลดปิติโทษ ตามที่ประทับนั่ง วันนี้เอง เป็นท้าวสักกะหนุ่มแล้ว เรามีอุปการะเป็นอันมากแก่ ท้าวสักกเทวราชนั้น ด้วยประกอบอย่างนี้ คือว่าความสนใจในเรา ของท้าวสักกเทวราชนั้น ไม่มีอัครรรย์ ภูมิภูหลาย ภักตรวจพบ เห็นเหล่าอธิบุคคลดีดี กรรอยู่ ณ ที่เดียวกันกับเหล่าอธิบุคคลดีดี ให้เกิดสุข แต่ว่า ก็เช่นนั้นกับพวกคนพลก ให้เกิดทุกข์ทั้งนั้น" แล้วจึงได้ทรงภาณิพัทพระกาทนั้นว่า:-" การพบเห็นเหล่าอธิบุคคล เป็นการดี, การอยู่ร่วม (ด้วยเหล่าอธิบุคคล) ให้เกิดสุข ทุกเมื่อ, บุคคลพึงเป็นผู้มีสุข เป็นนิยแท้จริง เพราะไม่พบเห็นพวกคนพลก เพราะว่า คนเที่ยมสมากับคนพลก ย่อมโศกเศร้าตลอด กาลสิบยาวนาน, ความอยู่ร่วมกับพวกคนพลก