ประโพค - พระมังปิฏกฐกูฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 107 : หน้า 109/297

ประโพค - พระมังปิฏกฐกูฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 107 มาตทางอากาศแล้วือเอาได้เท่านั้น จงเอาไป." [ นาฏญุตรออกอุบายเอามาตร ] นาฏญุตร เป็นผู้ปรารถนาอะไรบง จงได้ให้สัญญาณก่อนว่า อินเดวสิทธิว่า "เราขยับมือและเท้าขึ้นข้างหนึ่ง เป็นที่ว่ารำเนาะ จะเหาะ, พวกเจ้าร้องบอกเราว่า ' ท่านอาจารย์ ' ท่านจะทำอะไร ? ท่านอย่าแสดงความเป็นพระอรหันต์ที่ปิดไว้ เพราะเหตุแห่งมาตร ไม้ แก่มหาชนเลย" ดังนี้แล้ว จงพากันจับเรามือและเท้าดังไว้ ให้ สัมลงที่พื้นดิน." เข้าไปในนี้แล้ว กล่าววาเศรื่รือว่า " มหาสุรี " มาตรนี้สมควรแก่เรา, ไม่สมควรแก่ชนพวกอื่น, ท่านอย่าชอบใจ การเหาะขึ้นไปในอากาศของเรา เพราะเหตุแห่งของเพียงเล็กน้อย, จง ให้มาตรแก่เราเกิด." เศรื่รือผู้เจริญ ท่านต้องเหาะขึ้นไปทางอากาศแล้ว ถือเอิด ลำดับนั้น นาฏญุตรกล่าวว่า " ถ้ suchนั้น พวกเจ้าจะหลีก ไป ๆ " กันพวกอันเดวสิทธิออกไปแล้ว กล่าวว่า " เราก็เหาะขึ้น ไปในอากาศ " ดังนี้แล้ว ก็ยกมือและเท้าขึ้นบ้างหนึ่ง ที่นั้น พวก อินเดวสิทธิกล่าวว่า " ท่านอาจารย์ ท่านจะทำอะไรอย่างไร กันนั้น ? ประโยชน์อะไร ด้วยคุณที่ปิดไว้ อันท่านแสดงแก่ มหาสุรี เพราะเหตุแห่งมาตรไม่ผิ่ด ๆ แล้ว ช่วยกันจับนาฏญุตรนั้น ที่มือและเท้า ดิบบมาให้สัมลงบนแผ่นดิน, เขาบอกะเศรื่รือว่า " มหาสุรี" อินเดวสิทธิกล่าวว่า " ไมให้ระเหะ, ท่านจงให้มันตร แก่เรา."