พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - เรื่องภิกษุรูปเป็นหนึ่ง : หน้า 257/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๕๕ ๒. เรื่องภิกษุรูปเป็นหนึ่ง * [๑๓๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ที่กุษาณพาวดี ทรงปรารถณิญ รูปใดรูปหนึ่ง ตรัสพระธรรมเทศนานั้นว่า "โย เท อุปปติ โกษ" เป็นต้น. [ภิกษุต้นไม่ทั่วถวาย] ความผิดหวังว่า เมื่อพระศาสดารองอัญญาเสนาสนะแก้วิญญ- สงมแล้ว, (และ) เมื่อเสนาสนะทั่งหลาย อันคฤหัสถ์ทั้งหลายมีเศรษฐี ชาวรฐราจคุเป็นต้น กำลังให้สร้าง, ภิกษุชาวเมืองอภิวุฒิรูปหนึ่ง สร้างเสนาสนะของตนอยู่ เห็นต้น ไม่ทั่วใจนะหนึ่งแล้ว เริ่มจะ ตัก. ก็เทพานฤกษ์อ่อนขององค์หนึ่งเกิดขึ้นในวันนั้น อุปุปกรณ์ด้วยสะอวด- ขึ้นอ้อมว่า "พระคุณเจ้า ขอท่านอย่าคิดวามนของพระองค์เจ้าเลย, ข้าพเจ้าไม่มีที่อยู่ ไม่อาจอุปมิตรเที่ยวเรือนๆ ไปได้." ภิกษุผู้นั้น คิดว่า "เราจักไม่ได้นานไม่เช่นนี้ในที่อื่น" จึงไม่ เอื้อเพื่อคำพูดของเทพพนานนั้น. เทพวก คิดว่า "ภิกษูนี้ เห็นทรากนี้แล้ว จัดว่าเป็นเทพ" จึง วางบุตรไว้ในกิ่งไม้ ฝายภิกษุนั้น ไม่อาจจะยื่นขวนที่มนุษย์ขึ้น แล้วได้ จึงตัดแขนทากบาดแล้ว. เทพา เกิดความโกรธมีลำ ยก * พระมหาอุปัชฌาย์ ป. ธ. ๗ (พระสมคลญน์) วัดบวรมงคล แปล. ๑. น่าสะพรึงกลัวเพราะเป็นเรื่องของเทพาได้ก่อและเข้าเฝ้าเอง. ๒. ก่อน อนุญาตเสนาสนะ ผู้บวชแล้วต้องอยู่โคนไม่หรือถ้าเขา.