ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระธรรมปาฐิโตผู้ถูกแปล ภาค ๖ - หน้า 172
พระศาสดา ทรงเหยียดพระหัตถ์ออกจากกลีบจิ๋วตรัสว่า
"ท่านทั้งหลาย จงเป็นภิษมามีด, จงเป็นพระฤทธิพรบรรษย์."
[ชาวเมืองเข้าใจว่าอัครินทร์ใหญ่กว่าวิศวะศาสดา]
ในขณะนั้นเอง ฤทธิแสล้มนัน ได้เป็นผู้รงัรียงรับธ รูู
พระเถระมีพระรามร้อย กิ่วนั้น ได้เป็นวันที่ชาวแคว้นอังนะ
แด่วมคบและแด่ววันครู แม่ทั้งปวง ถือเครื่องสักการะมา. ชนเหล่า
นั้น ถือเครื่องสักการะมาแล้ว เห็นอันเหล่านั้นหมดแล้วบวมแล้ว
คิดว่า "อัคริทต ทรงงสัยของพวกเราเป็นใหญ่ หรือพระสมณ-
โคดมเป็นใหญหนอ?" ได้สำลัญว่า "อัคริทต เป็นใหญแน่
เพราะเหตุที่พระสมณ โคดมมา." [อัคริทตตัดความสงสัยของชาวเมือง]
พระศาสด ทรงตรวจดูอัคริษย์ของชนเหล่านั้นแล้ว ตรัสว่า
"อัคริทต เธอองตัดความสงสัยของบริษัท." พระอัคริทตนั้น
กราบทูลว่า "แม้ข้าพระองค์ ก็หวังเหตุมีประมาณเพียงนั้นเหมือน
กัน" ดังนี้แล้ว เหตุขึ้นไปสู่สนทด้วยกำลังฤทธิ์ แล้วลงมา ถาม
บังคนพระศาสดาอยู ถึง ๗ ครั้งแล้ว กล่าวประคำวามที่ตนเป็น
สาวกว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระผู้พระภาคเป็นพระศาสดา
ของข้าพระองค์, ข้าพระองค์เป็นสาวก" ดังนี้แล.
เรื่องปริโภติชื่ออัคริทต จบ.