ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประกอบ - พระธรรมปัฏฎกฎฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ที่ 259
สุขุมเศรษฐี. ถ้าเช่นนั้น แกล้งรับโลไปเกิด.
เขารับโลตัวทรงกำลังและไก่แล้ว พูดคุธภรรยา ว่า "นางผู้
เจริญ ชาวนครเล่นบัญชรกับฉัน ฉันต้องไปทำการรับร้าง เพราะ
ความที่เราเป็นคนจน, วันนี้ เจ้าพึ่งต้มผักลวก ๒ เท่า แล้วนั่นก็ไปให้
เราก่อน" แล้วจึงได้ไปน.
[ พระสาริบุตรเถรไปลงเถรานายปูนนะ ]
ในกาลนั้น พระสาริบุตรเถร เข้าปิรธสมบัติลอด ๓ วัน
แล้ว ในวันนั้นออกแล้ว ตรวจดูว่า "วันนี้ เราจะทำความ
สงเคราะห์แก่ใครหนอเนี้ย?" เห็นนายปูนทะ ซึ่งเข้าไปในภายใน
ขายคือญาณของตนแล้ว จึงตรวจดูว่า "นายปูนทะนี้ มีศรทะ
หรือหนอ? เขาจำอาจทำความสงเคราะห์แก่เราหรือไม่? งทรง
ความที่เขามีศรทะ มีความสามารถจะทำการสงเคราะห์ได้ และ
เขาจะได้รับสมบัติใหญ่เพราะบุญนั้นเป็นปัจจัยแล้ว จึงกล่อมตราและ
จิรจ์ไปยังที่นานของเขา ได้ยืนแดนพุ่มไม้มุ่งหน้าที่ริมบ่อ. นาย
ปูนทะเห็นพระเถรแล้ว จึงวางไกล ไปวัดพระเถรด้วยบุญจางจา-
ประดิษฐ์ดูแล้ว คิดว่า "พระเถรจงจัดองค์กรไม่สั่นพ้น" จึงได้ทำ
ไปสี่หันให้เป็นกัปปะถวาย.
ลำดับนั้น พระเถร ได้เอาเบาตรและผ้าครองน้ำออกมาให้
เขา. เขาคิดว่า "พระเถรจักมีความต้องการด้วยน้ำดื่ม" จึงถือเอา
บาตรและผ้าครองน้ำขึ้นแล้ว ได้ออกน้ำดื่มถวาย.
พระเถร คิดว่า "นายปูนนะนี้ อยู่เรือนหลังท้ายของชน