พระธรรมปิฎกฐัษฎาภาแปล ภาค ๖ - หน้า 157 : หน้า 159/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐัษฎาภาแปล ภาค ๖ - หน้า 157 สัวโร่ ความเป็นผู้รู้จักพอดี คือความรู้จักประมาณ ชื่อว่า มุตตภูญฺญา ว่า ปนฺติ ได้แก่อิชฺฌฺวา ว่า อธิโมฺทิตฺถ ความว่า ในจิตอันยิ่ง กล่าวคือ จิตที่สรรเสริญด้วยสมาธิ ๘ การกระทำ ความเพียร ชื่อว่า อายิโก ว่า เอหฺ ความว่า นี้เป็นคำสอน ของพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ ฯ ในพระคาถานี้ พระผู้พระภาค ตรัสสีอ่อนเป็นไปทางวาง ด้วยอญฺญฺปวาม ตรัสสีอ่อนเป็นไปทางกาย ด้วยอญฺญฺปวาม ตรัสปฐมภูมิ ฯ ตรัสปฐมภูมิสีสับเปลี่ยน ด้วยคำนี้ว่า ปฐมภูมิ ฯ ตรัสภายปรอุทมิฬสีสันต์และปัจฉิมสีสันต์ ด้วยมัดถัญญูฎก ฯ ตรัสเสนาสนะอันสัปปายะ ด้วยปันตเสนาสนะฯ ตรัสสมาชิก ๘ ด้วยอชฺจิกฺ ฯ ด้วยประการา ฯ สิกขาแม่ทั่ง ๓ ย้อม เป็นอันพระองค์ตรัสแล้วด้วยพระคาถานี้โดยเดีย อ่านั นี้แล ในกาลบรมเทนาว ชนเป็นอ่อนมาก บรรดอริยผลหลาย มี โสดาปฏิผลเป็นต้น ฯ นั่นแหละ เรื่องปัญหาของพระอานนทเถระ จบ