ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระธรรมคำวิจารณ์แปล ภาค 6- หน้า ที่ 164
พระราชทานพระบรมราชานุญาตการบรรพชาแล้ว ให้คนตีคลอง
เที่ยวไปในพระนครแล้ว สะท้อนทรัพย์ของตนทั้งหมดในฤดูนี้คือทานโดย
3 วันแล้ว บวชเป็นนักบวชนายกถอก บรรพชุมนี้อาศัยถอดกิริยา
น บวชตามแล้ว อัศจันทัน พร้อมด้วยกบชเหล่านั้น สำเร็จ
การอยู่ในระหว่างแว่วนอคคะ แววนคร และแววนคร (ต่อกัน)
ให้โอกาสว่าน่า " พ่อพึ่งหลาย บรรดาเธอหลาย ผู้ใดมีความวิตก
เป็นต้น เกิดขึ้น ผู้นั่งบนหม้อรานหนัง ๑ ๆ จากแม่น้ำ ( มา)
เกลี่ยลง ณ ที่นี้ " พวกนักบวชเหล่านี้ รับว่า " คีละ " ในเวลา
ถามวิตกเป็นต้นเกิดขึ้นแล้ว ก็ทำอย่างนั้น โดยสมัยอื่นก็ได้ม
กองทราบใหญ่แล้ว นครราช ชื่อหัตตะ หวงแหนกองทรายใหญ่
นั่น ชาวอังคะ มรรคะ และชาวแคว้นครู นำเครื่องสักกระเป็นอันมาก
ไป ถวายทองแก่นักบวชเหล่านี้ทุก ๆ เดือน
[อัคริทัตสอนประชาชนให้จงสุระ]
ครั้งนั้น อัคริทัต ได้ให้โอกาสแก่ชนเหล่านั้น ดังนี้ว่า " พวก
ท่านจงถือเอาเขาเป็นสุระ จงถึงป่าเป็นสุระ จงถึงอารามเป็น
สุระ จงถึงดินเป็นสุระ พวกท่านจัดพ้นจากทุกข์ด้วยสิ้นได้
ด้วยอาการอย่างนี้ " กล่าวสอนแม่งซึ่งองค์ดาวสิกของตน ด้วย
โอวาทนี้เหมือนกัน
[พระมหาโมคลคัลลานะไปทรมานอัคริทัต]
ฝ่ายพระโพธิสัตว์ เสด็จออกมหากิยกรรม ทรงบรรลุ