พระธรรมปิฎก ภาค ๖ - หน้า 88 : หน้า 90/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกกล่าวแปล ภาค ๖ - หน้า 88 ดังนี้แล้ว จึงเสด็จไปสุวรรณ ถวายบังคับพระศาสดาแล้ว ได้กราบ กูล่านี้ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ท่านที่ควรจะถวาย หน่อมฉัน มีได้วายแล้วหรือหนอ หรือหน่อมฉัน มีได้วาลูกเป็นปัญญาเตือน สมควรแก่ท่าน ถวายแต่อนิจจังเท่านั้น ? " พระศาสดา เนื่องไร ? มาหาพิศ พระราชา พระองค์ไม่ทรงทำอยู่โมทนา ที่สมควรแก่ท่าน ของหน่อมฉัน พระศาสดา มาหาพิศ พระองค์ถาวทานอันสมควรแล้ว ที่เดียว ก็ท่านนี้ ชื่ออาติสาทนุ ใคร ๆ อาจเพื่อถวายแต่พระ พุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ครั้งเดียวเท่านั้น ธรรมาภานเห็นปานนี้ เป็น ของยากที่บุคคลจะถวายอีก พระราชา เมื่อเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุไร พระองค์จึงไม่รง ทำอนุโมทนา ให้สมควรแก่ท่านของหน่อมฉัน ? พระเจ้า พระศาสดา เพราะบริษัทไม่บริสุทธิ์ มาหาพิศ พระราชา โทษอะไรหนอแฉ ของบริษัท ? พระเจ้า [ พระราชทรงนรรเทอมาตย์ชั่ว ] ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสตอบอาริต ของอัมมาต์ทั้ง ๒ คนแล้ว ตรัสบอกความที่อนุโมทนา เป็นอันพระองค์อาศัยความ อนุเคราะห์ในภาพอันมาดย์ จึงไม่รงทำแล้วแก้ท้าวเธอ พระราชา ตรัสถามว่า " กาฎะ ได้ยินว่า ท่านคิดอย่างนี้จริงหรือ ?" เมื่อ