พระธรรมปุณฑกัณฐ์ฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 270 : หน้า 272/297

ประโยค - พระธรรมปุณฑกัณฐ์ฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 270 ของตน สังหญิงบริข ๕๐๐ ให้ครองแผนลายและสุขีๆ ต่าง ๆ อย่าง รุ่งขึ้น ก็ถือสักการะนั้นมาเรือนของนางอุดตรา ไม่ กล้าจะใส่มาตรภิญโญสูงมีพระพุทธเจ้เป็นประมุข จึงได้ยืนอยู่แล้ว นางอุดตรา รับเอาสิ่งของทั้งหมดนั้นมาจัดแล้ว ในเวลาเสร็จภัทธุ นางสิริมาพร้อมด้วยบริขา หมอนลงแทน เมื่อพระบารของพระศาสดา ครั้งนั้น พระศาสดา ตรัสถามนางว่า " เจ้ามีความผิดอะไร ?" นางสิริมา พระเจ้าขา วานนี้ หมอฉันได้กรรมชื่อฉัน เมื่อเป็นเช่นนั้น หญิงสาวของหมอฉัน ยังห้ามทาสีซ่งเขียน หมอฉัน ได้ทำอุปกรณ์แก่หมอฉันโดยแท้ หมอฉันนั้น รู้สึก ถึงคุณของนางนี้ จึงขอให้นางนี้อโนทน โทษ เมื่อเป็นเช่นนั้น นางกล่าว กะหมอฉันว่า ' เมื่อพระองค์องค์ก็ให้อภัย โทษ โทษไปให้' พระศาสดา อุตตรา ได้ยินว่า อย่างนั้นหรือ ? นางอุดตรา อย่างนั้น พระเจ้าขา วานนี้ หญิงสาวของ หมอฉันได้ครสปี้ที่เดือดพล่าน บนรัฐะของหมอฉัน พระศาสดา. เมื่อเช่นนั้น เธอคิดอย่างไร ? นางอุดตรา หมอฉันคิดอย่างนี้ว่า ' จักรวาละแนบนี้, พรมโลกีย์ต่างลำไป คุณของหญิงสาวข้าพระองค์เท่านั้นใหญ๋, เพราะหมอฉันอาศัยเขา จึงได้เพื่อถวายทานและฟังธรรม ถ้า หมอฉัน ฉันมีความโกธรอยู่เหม่อนนี้ สัปปะก็เกิดพลาดนี้ จงลากหมอฉัน ๑. สุขุปยั วัดทุโมเป็นประโยชน์ก็อุดกะแก่สุขะ