1 ครั้ง
ในหน้า ๒๔๗ ของพระธรรมปาที กล่าวถึงคุณค่าของบุคลิกภาพและการทำความดีของผู้ที่ปฏิบัติธรรม โดยใช้บทพระคาถาต่างๆ เพื่อสนับสนุนแนวคิดว่าความดีคือผลแห่งการทำบุญและบำเพ็ญกุศล ผู้ที่ได้ทำดีจะมีสมบัติอันสำเร็จซึ่งเป็นผลจากการปฏิบัติ โดยมีการพูดถึงลักษณะของการให้ และการยอมรับผู้อื่นที่ทำความดี บทวรรณนาต่อไปยังบอกให้เห็นถึงความสุขและความสำเร็จในชีวิตเมื่อทำความดี นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงความสำคัญของญาติและการรับรองบุคคลที่ทำดีในโลกนี้และโลกหน้า
-ความหมายของพระคาถา
-การทำความดีและผลของศีลธรรม
-การยอมรับและการบำเพ็ญบุญ
-ผลดีที่นำไปสู่ชีวิตที่สำคัญ
-ความสำคัญของญาติและการรับรอง