พระธรรมปาทีถูกถอดแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๔๗ พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 6 หน้า 249
หน้าที่ 249 / 297

สรุปเนื้อหา

ในหน้า ๒๔๗ ของพระธรรมปาที กล่าวถึงคุณค่าของบุคลิกภาพและการทำความดีของผู้ที่ปฏิบัติธรรม โดยใช้บทพระคาถาต่างๆ เพื่อสนับสนุนแนวคิดว่าความดีคือผลแห่งการทำบุญและบำเพ็ญกุศล ผู้ที่ได้ทำดีจะมีสมบัติอันสำเร็จซึ่งเป็นผลจากการปฏิบัติ โดยมีการพูดถึงลักษณะของการให้ และการยอมรับผู้อื่นที่ทำความดี บทวรรณนาต่อไปยังบอกให้เห็นถึงความสุขและความสำเร็จในชีวิตเมื่อทำความดี นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงความสำคัญของญาติและการรับรองบุคคลที่ทำดีในโลกนี้และโลกหน้า

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของพระคาถา
-การทำความดีและผลของศีลธรรม
-การยอมรับและการบำเพ็ญบุญ
-ผลดีที่นำไปสู่ชีวิตที่สำคัญ
-ความสำคัญของญาติและการรับรอง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธรรมปาทีถูกถอดแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๔๗ คือมีสมบัติอันสำเร็จแล้ว เพราะทำพาจิตชอบธรรม หรือเพราะทำหน้าที่ราชบรรยาย มาแล้วแต่ที่ไกล โดยไม่มีอุปัทวะ บทพระคาถาว่า อฐิติ มิติ สุขสุขา คำว่า หล่า ชนที่ชื่อว่าอฤติ เพราะสามารถเกี่ยวเนื่องกันด้วยตรรูล และชื่อว่า มติร เพราะภาวะมีเคยเห็นกันเป็นต้น และชื่อว่ามิโดดี เพราะความเป็นผู้มีหิยดี บทพระคาถาว่า อธินุทกฐิต อาดติ คำว่า อญติเป็นต้น เห็นเขาแล้ว ยอมรับดีง คำอาการเพียงแต่พูดว่า มาดแล้ว หรือด้วยอาการเพียงทำอัญชลี อันยิน ยอมรับดีงีง กะเขาผู้มาถึงเรือน แล้ว ด้วยสามารถนำไปเฉพาะซึ่งบรรจบารมีมีประการต่าง ๆ บทว่า ตถว เป็นนั้น คำว่าน บูญหทหลาย ตั้งอยู่ในฐานะ ดูมวราบคัน ดำรงบรรรณการ ๑๐ อย่างนี้คือ " อายุ วรรณะ สุข ยศ ความเป็นอิทธิอันเป็นทิพย์ รูป เสียง กลิ่น รส โภคสุขพระ อันเป็นทิพย์" เพฉนัน่ยอ่มรับรองบุคคลแมผู้ทำบุญไว้ แล้ว ซึ่งไปจากโลกนี้สู่โลกหน้า ด้วยเหตุบนันั้นนั่นแล สองบทว่า ปิยนาถิว คำว่าว่า ดูพวกอญาติที่เหลือ เห็น ญาติที่ร่มแล้ว รับรองอยู่ในโลกนี้ นั่นนั้น ในกลางอบทน่า ชนเป็นอัมมาก บรรจุอริยะผลหลายมี โลภะได้ผลเป็นดังนี้นั่น เรื่องนายนันทะ จบ. ปิยวรร วรรณา จบ. วรรคที่ ๑๖ จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More