พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 184 : หน้า 186/297

ประโยค - พระธัมมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 184 เรือนของพวกท่าน, ข้าวล้ำน้องของพวกข้าพเจ้า ก็ถึงสำเร็จด้วยน้ำ คราวเดียวกัน, พวกท่านจงน้ำนี้แก่พวกข้าพเจ้าเถิด." โกสียะ: พวกข้าพเจ้า ก็จักไม่ให้. คาคะ: แม้พวกข้าพเจ้าก็จัก ไม่ให้. ชาวเมืองทั้ง ๒ ย่อมถือคำให้เจริญขึ้นอย่างนั่นแล้ว ประหาร ซึ่งกันและกันอย่างนี้ คือ คนหนึ่ง ลูกขึ้นแล้วให้ประหารแก่คนหนึ่ง, แม้ชมภูกประหารถนัน ก็ได้ให้ประหารแก่กันอื่น. กระทงกระทั่ง ถึงชาติแห่งราชตะรคุงทั้งหลาย ก่อนความทะเลาะให้เจริญขึ้นแล้ว. พวก กรรมกรชาวโกสียะ กล่าววา " พวกเจ้าพาเด็กชาวเมืองบิดพัดสูญไป เสียเถิด, ชนเหล่าใด อยู่ร่วมกับพวกที่สาวน้องสาวของตน ๆ เหมือน สุขบ้านและสุขับจิ้งจกเป็นต้น; ช้าง ม้า โล่ห์ และอาวุธทั้งหลาย ของชนเหล่านั้น จักทำอะไรแก่พวกเขาได้." ชนเหล่านั้น ไปบอกแก่พวกอำมาตย์ ผู้ประกอบในกรรมมัน. พวกอำมาตย์ ทูลเกีรยตระคะตลอดทั้งหลาย. กล่าวนั้น เจ้าคากะทั้งหลาย คิดว่า " พวกเจ้าจักแสดงเรื่อย แรงและกำลังของเหล่าชนผู้ร่วมกับพวกที่สาวน้องสาว " แล้วตระ เตรียมการอุทธิ์ ออกไปแล้ว. ฝ่ายเข้าโกสียะทั้งหลาย คิดว่า " พวก เราจักสำแดงเรียบแรงและกำลัง ของเหล่านชนผู้ยุตต้นตนตะเบบา" ดังนี้