พระจึงมิได้ถูกกูแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 65 : หน้า 67/297

ประโยค - พระจึงมิได้ถูกกูแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 65 ซึ่งมีโอซะอันเพราะเรา ( จับใจ ) ของพระศาสดานั้น." ฝ่ายบิดาของนาง เมื่อจะไปสู่โรงทุ ได้สั่งไว้ว่า "แม่ ผ้าสกุล ซึ่งเป็นของคนอื่น เรายกขึ้นไว้ ( กำลังทอด ), ผ้าขั้นประมาณ คิบหนึ่ง ยังไม่สำเร็จ เราจะให้ผ้านั้นเสร็จในวันนี้ เจ้ากอด้ายหลอด แล้ว พึงนำมาให้แก่แม่โดยเร็ว." นางกุมารากันน คิดว่า " เราใครจะฟังธรรมของพระศาสดา, ก็ปิดคำสั่งเราไว้ อย่างนี้; เราจะฟังธรรม ของพระศาสดาหรือหนอแล หรือจะกรอด้ยหลอดแล้วบำให้ไปแก่นัก?" ครั้งนั้น นางกุมารากันน ได้ความปรารถนาอย่างนี้ว่า " เมื่อ เราไม่สามารถหลอดไปให้ คิดพิงโดยเราข้าง พึงตีร้าง, เพราะ ฉะนั้น เรากอด้ายหลอดให้แก่ท่านแล้ว จึงจ้งฟังธรรมในภายหลัง" ดังนี้แล้ว จึงงั้นรอด้ายหลอดอยู่บ่นดัง แม่พวกชาวเมืองอพวี อังกาศพระศาสดาแล้ว ได้รับบาด ยืนอยู่เพื่อกรอร้อนโมทน่า. พระศาสดาประทับนั่งแล้ว ด้วยทรงดำรัสว่า " เราอาศัยลูกศิษฎาใด มาแล้วสิ้นทาง ๓๐ โยชน์, กุลิดนั่น ไม่มีโอกาสแม้ว่าวันนี้ เมื่อ กุลิดนั่นได้โอกาสแล้วเราเข้าทำอนุโมทนา." ก็ใคร ๆ ในโลก พร้อมทั้งพวกโลก ย่อมไม่อาจพอจะอุท look คือพระศาสดา ผู้ ทรงยังอย่างนั้นได้. แม้นางกุมาริกันนแล้ว กรด้วยหลอดแล้วใส่ใน กระเช้า เดินไปสู่สถานของบิดา ถึงที่สูดของบริทแล้ว ก็ได้เดินดูค พระศาสดาไป. แมพระศาสดา ก็ทรงจะืองทอพระนตรนางกุมาริกา นั่น. ดังนางกุมาริกันนได้ทรามแล้ว โดยอากาสที่พระศาสดาต อ