พระธรรมปทุมจุณี - ภาค ๖ หน้าที่ 261 : หน้า 263/297

ประโยค - พระธรรมปทุมจุณีแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 261 ปรกถนา ว่า "ดินถึงเป็นผู้มีส่วนแห่งธรรมที่พระผู้เป็นเจ้าเห็นแล้ว นั่นแหละ" พระเถร กล่าวว่า "จงสำเร็จอย่างนั้นเถิด" ยิ้มอยู่นั่นแหละ ทำอนโมนาแล้ว ได้งบทำกัดตน ณ ที่สะดวกด้วยน้ำแห่งหนึ่ง ฝ่ายนาง กลับไปหาข้าวสารหุงเป็นกับแล้ว. แม่นายปู่ฉะนะ ใดที่ได้ประมาณครึ่งกรีส ไม่อาจนาความหวังได้ จึงปล่อยโอ เข้า ไปยังร่มไปแห่งหนึ่ง นั่งคอยดูอยู๋. ลำดับนั้น แกรมของเขาถืออัดเดินไป พอเห็น ก็คิดว่า "เขาถูกความหวังจับ นั่งคอยดูเราอยู่แล้ว; ถ้าว่า เขาถูกคุกามเราว่า เขาชักช้าหลือเกิน" แล้วเอาค้ำมะภูฟาดเรา, กรรมที่เรา ทำแล้ว จักเป็นของไร้ประโยชน์ เราจักต้องจึงบอกแก่เขาก่อน ที่เดียว" ดังนี้แล้ว จึงกล่าวอย่างนี้ว่า "นาย วันนี้ ท่านจงทำ จิตให้ผ่องใส ลักวันหนึ่งเถิด, อย่าได้ทำกรรมที่ฉันทำแล้วให้ไร้ ประโยชน์, ก็ดีฉันนำถมมาให้ท่านแต่เช้าตรู่ พบพระธรรมเสนาบดี ในระหว่างทาง จึงถวายอัญชฏของท่านแก่พระเถรนั้น แล้วไปหยุดกัก มาใหม่, จงทำจิตให้โล่งใสเถิด นาย" เขาว่า "เข้า พูดอะไร ? นางผู้เจริญ" ได้กลัับเรื่องนั้นซ้ำอีกแล้ว จึงพูดว่า "นาง ผู้เจริญ เขาถวายอัญชฎของเราแก่พระผู้เป็นเจ้า ทำความดีแล้วเที่ยว, เข้าตรู่วันนี้ แล้วเราก็ได้ถวายไม้สีฟัน และน้ำบ้วนปากแก่พระผู้เป็น เจ้าแล้ว" มีโล่งในพลิดพลินก่อนค่านแล้ว เป็นผู้มีกาย อ่อนเพลีย เพราะได้คลัดในเวลาสาย พาศรีระบุต้องของรรยานั้น