พระธรรมปิฎกที่ถูกถามแปล ภาค 6 - หน้าที่ 93 : หน้า 95/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกที่ถูกถามแปล ภาค 6 - หน้าที่ 93 เรียนให้ได้." แม่พระศาสดาก็ทรงทำอาการคือการกำหนดไม่ได้ แก่เขา. เขากำลังยืนฟังอยู่เทียว ด้วยคิดว่า " ถักเรียนบทต่อไป " จึงตั้งอยู่ในสภาพได้เต็ม [ บรรลุโสดาบันดีผลแล้วไม่รับคำร้อง ] ในวันรุ่งขึ้น นายกะนันเข้าไปสู่ลูกสาวดี พร้อมด้วยภิกษุ สงฆ์ มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขที่เดียว. มหาศรีพุธพอเห็นเขา ก็คิดว่า " วันนี้เราชอบใจอาการของดุร. " แม่นายกะนันก็ได้ มีความปิติคลั่งว่า " โอหนอ วันนี้ บิดาของเรา ไม่ฟังให้ กาหนี้ในที่สุดพระศาสดา. ก็พ้นให้ความที่เราเป็นผู้รออยู่โบสถ เพราะเหตุแห่งหาปะไรว. " แต่พระศาสดา ได้ทรงทราบความที่นาย กะนัน. เป็นผู้รักษาอุตส ค. เพราะเหตุแห่งกบปะและในวันวาน มาเท่านั้นให้ถาวรบังเดิมแก่กิ๊สยง มีพระพุทธชนะเป็นประมุข แล้ว จึงสั่งให้ ๆ แม่แก่นก. นายกะนันเป็นผู้นั่งนั่งเทียว ดื่ม ข้าวต้ม เคี้ยวขอ ควรเดี๋ยวบริโภค. ในเวลาสร้างกิจของพระศาสดา มหาศรีศรีให้บูญลูกลง อ๋อหาปะในพันหนึ่งไว้ร้องหน้าแล้ว พูดว่า " พ่อ พ่อพูว่า " ถักให้หาปะในพันหนึ่งแก่เจ้า" จึงให้เจ้าสามานอุตสาส ส่งไป วิหาร, นิทานหาปะในพันหนึ่งของเจ้า." นายกะนัน เห็นหาปะ ที่บิดให้เฉพาะพระพักตรของพระศาสดา ละอายอยู่ จึงพูว่า " ผม ไม่ต้องการด้ายกาปะในทั้งหลาย " แล้วถูกบิดพูว่า " งรับเกิด พอ " ก็ไม่รับแล้ว.