พระธัมมหาทิษฎีก ภาค ๖ เรื่องการบันฑิตย์และผลทาน : หน้า 183/297

ประโยค - พระธัมมหาทิษฎีกแปล ภาค ๖ หน้าที่ 181 ( ตวง ) ด้วยสามารถแห่งถึงฝ่ายมือ ฝ่ายมือเล่างและทะนานเป็นต้นชื่อว่าตวง. อันบุคคลไร่ ๆ ไม่อาจเพื่อบับบุญของผู้ชมซึ่งท่านผู้ครูชา มีพระพุทธเจ้เป็นตน ด้วยการบันฑ์นั้ง ๑ วิธีเท่านี้ ด้วยสามารถแห่ง วิบาก คือผล เพราะเวนจากที่สูแนะ. ผลทานของผู้ชมาชาในสถานะทั้ง ๒ เป็นอย่างไรนั้น? บุญของผู้ ชุมพระพุทธเจ้เป็นต้น ผู้นั่งทรงพระชนม์อยู่ใคร ๆ ไม่อาจบันได้ก็พาทำบุญ บุของผู้ชุมพระพุทธเจ้าเป็นต้นผู้ชั้นนั่นแม้นพทพานแล้ว ด้วยบันธบิณพาน อันมีเทศบะิณพานเป็นมณฑิใคร ๆ ก็ไม่อาจบันได้คือผล เพราะฉะนั้น ควระแตกต่างกันบ้าง เพราะเหตุ (ที่จะมีข้อสงสัย) นั้นแหละ ทั่วสักจิงกล่าวไว้ในมณาวัจจะว่า เมื่อพระสัมพุทธเจ้าป็นต้น ยังคงพระนมออยู่ดีนิพพานแล้วก็เกิด เมื่อถึงเสมอกัน ผลย่อมเท่ากันในเพราะเหตุคือความเลื่อมใสแห่งใจ สัตว์ทั้งหลายย่อมไปสู่สุดิต ดังนี้. ในอาสนแห่งพระธรรมเทสนา พระมหานั้นได้เป็นพระโสดาบัน แล้วแล่. พระเจดีย์ทองสูงตั้งโชว์ ได้ตั้ง (คณะ) อยู่ในอากาศนั้นแล ตลอด ๓ วัน ก็สามารถได้ฉับด้วยชนเป็นอัมมาก, พวกเขาบุชพระ- เจดีย์ด้วยประกาศต่าง ๆ ตลอด ๓ วัน. ต่อนั้นมา ความแตกต่างด้านลักษ์ของผู้มีสิทธิด้านกันได้เกิดแล้ว. พระเจดีย์นั้นได้ไปสู่ที่เดิมแห่งตนด้วยพุทธานุภาพ, ในขณะนั้น