พระธัมมปิฏกฉบับแปล ภาค 6 - บทสนทนาระหว่างพระเถระและนาคราช : หน้า 169/297

ประโยค - พระธัมมปิฏกฉบับแปล ภาค 6 - หน้าที่ 167 อัคราชิก ท่านอย่าโกรธ (ข้าพเจ้า), จงบอกสถานที่พักอยู่แห่ง ข้าเจ้า. " อัคราชิก. สถานที่พักอยู่ในที่นี้ไม่มี. พระเถระ: ก็ใคร? อยู่บนกองทรายนัน. อัคราชิก. นาคราชตัวหนึ่ง. พระเถระ. ท่านจงให้ที่นั่นแก่ข้าพเจ้า. อัคราชิก. ข้าพเจ้าไม่อาจให้ได้, กรรมของนาคราชนั้นร้ายกาจ. พระเถระ: ช่างเถอะ, ขอท่านจงให้เรามาเถิด. อัคราชิก. ถ้าเช่นนั้น ท่านจงรู้เรื่องเถิด. [ พระเถระผงกับนาคราช ] พระเถระ. มินหม่ารกองทรายไปแล้ว, นาคราชเห็นพระเถระ นั่นมา จึงกล่าวว่า " พระสมณธินี้มาขังดิ, เห็นจะไม่ทราบความที่ เรามีอยู่; เราจะบังหวานวัน. ให้สมณธายนั้น ๆ บังหวานวันแล้ว. พระเถระคิดว่า " นาคราชนี้เห็นจะเข้าใจว่า ' เราท่านนออ บังหวานกันได้, พวกอื่นย่อมไม่อาจ ' ดังนี้แล้ว บังหวานฉัน แมงดอกวันทั้งหลายพุ่งออกจากสรีระแห่งนาคราชและพระเถระแม้ ทั้ง 2 ฝาย ตั้งขึ้นจนถึงพราหมณ์โลก. ควันทั่ง 2 ฝาย ไม่เบียดเบียน พระเถระ เบียดเบียนแต่บรรดาชายฝ่าเดียว. นาคราชไม่อาจตนทุน กำลังแห่งวันได้ จึงโพลง (เป็นไฟ). ฝ่ายพระเถระเข้าถามบุตมี เถรโชฤตูเป็นอารามนแล้ว โพลง (เป็นไฟ) พร้อมกับนาคราชนั้น