พระนาคาราชชื่อเอกปิติ : หน้า 147/297

ประโยค - พระจันทร์ทิวอรดกแปล ภาค ๖ - หน้า ring 145 3. เรื่องนาคาราชชื่อเอกปิติ * ๑๔๕ [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา ทรงอภัยพระนครพาราณสี ประทับอยู่โคนไม้ ซิก ๓ ต้น ทรงปรารถนาพระนามชื่อเอกปิติ ศรีพระธรรมเทวนา นี้ว่า "กิฐโจ มนุสูปลิวโล" เป็นต้น. [อาณติเล็กน้อยที่ไม่แสดงเสี้อยอให้ไทย] ทราบว่า ในศาสนาของพระศาสดัมมาสัปทพรเจ้าในกาล ก่อน พระนาคารนั้นเป็นภิญญาหมู่ ขึ้นเรือไปในแม่น้ำคงา ยึดในตะใคร่น้ำกอหนึ่ง เมือ่เรือแม่นเล่นไปโดยเร็ว ก็ไม่ปล่อย ใบตะใคร่น้ำนั้นไปแล้ว ภิกษณะผู้นั้นไม่แสดงอาบัติ ด้วยคิดสืบว่า "นี่เป็นโทษเพียงเล็กน้อย" แม้นาสมธรรมในปัจจุบัน ๒ หมื่นปี ใน กาลมรภาพ เป็นประดุจใบตะใคร่น้อต่อใคร่ยน้าพูออก แม้จะกะแสดง อาบัติ เมื่อไม่เห็นภิญญอื่น ก็เกิดความเดือดร้อนขึ้นว่า "เรามิศิโดมิ บริสุทธิ์" จุดเดียวอัดพัณนั้นแล้ว บังเกิดเป็นพระนาคาร มีร่างกาย ประมาณเท่าเรือกโคน. เขาได้ชื่อว่า "เอกปิติ" นั่นเอง. ใน ขณะนี้ก็คือขันเอง พระนาคารนั้นแลดูอดความแล้ว ได้มีความ เดือดร้อนว่า "เราทำสมธรรมตลอดกาลชื่อมีประมาณเท่านี้ เป็น ผู้บังเกิดในที่มีกบเป็นอาหาร ในกำเนิดแห่งเหตุถูกสัตว์." ในกาลต่อมา เขาได้อธิษฐานหนึ่ง แผ่นพันทใหญ่บนหลังน้ำ