พระธัมปิฏกฐูกูแปลง ภาค 6 - หน้า 84 : หน้า 86/297

ประโยค - พระธัมปิฏกฐูกูแปลง ภาค 6 - หน้า 84 ด้วยไม้เรียบที่ทำด้วยไม้สัก และไม้บาน เพื่อภิญ ๕๐๐ รูป, พวกภิญญูที่เหลืออำนังภายในองค์เวียน: ของรดับสั่งให้ทำเตวดัตร ๕๐๐ คัน, ชามประมาณ ๕๐๐ เชือก ถัก famously สัตว์หัวนั้น ยืนกันอยู่บนบังแห่งภิญ ๕๐ รูป, ของรับสั่งให้เรือสำเร็จ ด้วยทองคำอันมีสีสุลา สัก ๘ ลำ หรือ ๑๐ ลำ, เรือเหล่านั้น จักมี ณ ทามกลางมณฑป, เจ้าหญิงองค์หนึ่งๆ จับมงดของหอม อยู่ในระหว่างภิญ ๒ รูป, เจ้าหญิงองค์หนึ่งๆ ก็ถือพัดยืนพัด ภิญ ๒ รูป, เจ้าหญิงที่เหลือ จักนำของหอมที่บนเรือทองคำแล้ว ๆ มาใส่ ในเรือทองคำหลายๆ บรรดาเจ้าหญิงเหล่านั้น เจ้าหญิงบางพวก จักถือคำดอกญี่ปุ่น เคล้าของหอมที่ใส่ไวในเรือทองคำแล้ว จักให้ ภิญรับเอาติบเถ (เพราะเจ้าหญิงไม่มีแต่ชาวพระนครเลยเดียว, เทวดาดรมีไม่มี, ชากิไม่มี, ชาวพระนครครั้นก็พายแพ้ด้วยเหตุเหล่านี้, ข้าแต่มหาราช ขอพระองค์รับสั่งให้ทำอย่างนี้เถิด." พระราชา ทรงรับว่า " ดีละ พระเทวี เรื่องอันงาม เจ้าบอกแล้ว" จึ่งรับสั่งให้ ทำกิจทั้งสิ้นโดยท่านองค์ที่พระนางกราบทูลแล้วก็เดียว, ก็ช่างเชือกหนึ่ง ยังไม่พอเท่าอัญุปั้นติ่ง ลำดับนั้น พระราช ทรงสาฎพระนางมิลลิกาว่า " นางผู็เจริญ ช้างเชือกหนึ่ง ยังไม่พอแก่ภิญญูรูปหนึ่ง, เราจักทำอย่างไร ? " พระเทวี ช่าง ๕๐๐ เชือกไม่หรือ ? พระเจ้าข้า. พระราชา มีอยู่ เทอี, แต่ซ่างที่เหลือ เป็นช้างคร้อย, ช้าง เหล่านั้น พอเห็นภิญญูทั้งหลายเข้า ย่อมเป็นสัตว์ครุ้ม ร้าย เหมือนลม