ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมนั้ทภูฏฐถูกแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 249
พระนางโรหิณี ท่านผู้เจริญ โรคผิวหนังเกิดขึ้นที่สี่ระของ
หมอฉัน; เหตุนัน่ หมอฉันจึงมามเพราะความอะอาย.
พระเถร ฯ เติอทรงทำบุญไม่ควรหรือ ?
พระนางโรหิณี จจะทำอะไร ? เข้าข่า.
พระเถร ฯ จงให้สร้างโรงฉัน.
พระนางโรหิณี หมอฉันจะเอาอะไรทำ ?
พระเถร ฯ ก็เครื่องระดับของเจ้าไม่มีหรือ ?
พระนางโรหิณี มีอยู่ เข้าข่า.
พระเถร ฯ ราคาเท่าไร ?
พระนางโรหิณี จักมีราคาหนึ่งนึ่ง.
พระเถร ฯ ถ้ากระนั้น จงขายเครื่องระดับนั้นแล้ว ให้สร้างโรง
ฉันเกิด.
พระนางโรหิณี ใครเล่า ? จักให้ทำแก่หมอฉัน เข้าข่า.
พระเถร ฯ แลดูพระฤาษีซึ่งอยู่ใกล้แล้ว กล่าวว่า " ขอ
งเป็นภาระของพวกท่านทั้งหลาย. "
พวกพระฤาษี ก็พระคุณเจ้า ทำอะไรหรือ ? เข้าข่า.
พระเถร ฯ เมื่อฉันตามภาพกออกอยู่ในที่นี่เหมือนกัน ถ้ากระนั้น
พวกท่านจงนำทิพยสัมภาระมาเพื่อโรงฉันนี้.
พวกพระฤาษี รับว่า " ดี เละ เข้าข่า " จึงนำมาแล้ว.
พระเถร ฯ เมื่ออฉันโรงฉัน จึงกล่าวพระนางโรหิณีว่า
" เธอองให้ทำโรงฉันเป็น ๒ ชั้น จำเดิมแตกกายที่ให้เรียบพื้นเบื้องบน