พระธรรมปฐวีฉบับแปล ภาค ๖ - ข้อคิดและคำสอน : หน้า 276/297

ประโยค - พระธรรมปฐวีฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ที่ ๒๗๔ พวกเทพธิดา ถอนเนื้อความแก่เธอแล้ว มิใช่หรือ ? โมกัลลานะ : อย่างนั้น พระเจ้าข้า บุคคลเห็นจะได้พยามสมบัติ ด้วยกรรมมีประมาณเท่านั้น ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสละพระโมคัลลานะว่า "โมกัลลานะ บุคคลกล่าวเพียงคำสัตย์ดีดี ละเพียงความโกรธดีดี ถวายทานเพียงเล็กน้อยก็ดีดี ย่อมไปสวรรค์ได้แท้" ดังนี้แล้ว จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "บุคคล ควรกล่าวคำสัตย์ ไม่ควรโกรธ ถึง ถูกเขาขอน้อย ก็พอได้, บุคคลพึงไปนาสำนักของเทพดาทั้งหลายได้ ด้วยฐานะ ๓ นั้น ." [แก้รบก] บรรดาบุรุษเหล่านั้น สองน่า ว่า สจุฑ ภณ ความว่า พึงแสดง คือพึงกล่าวคำสัตย์, อธิบายว่า ควรตั้งม่อยู่ในคำสัตย์. บทว่า น บุญเอย ได้แก่ ไม่ควรโกรธตอบบุคคลอื่น. บทว่า ยาโสิติ ความว่า บรรดาผู้มีศีล ถือว่าอยู่จริง บรรพชิตเหล่านั้น ไม่บอบล่ำว่า "ขอทานนจให้" ย่อมยืน อยู่ที่ประตูเรือนก็จริง, ถึงกระนั้น โดยอรรถ ก็อ่อยอ่อนของที่เดียว; บุคคล อันผู้มีศีลเจริญแล้วอย่างนั้น เมื่อไทยธรรมแม้เล็กน้อยมีอยู่ ก็พึงให้เม้มเพียงเล็กน้อย. สองน่า ว่า เอตที ตีติ ความว่า บรรดาเหตุเหล่านั้น ด้วย เหตุแม้อย่างเดียว บุคคลพึงไปสวรรค์ได้.