การนิทาหรือสรรเสริญในธรรมบท : หน้า 293/297

เหลา่นี้ว่า:- "อุตละ การนิทาหรือสรรเสริญนั้น เป็นของเก่า นั้นไม่ใช่เหมือนมีในวันนี้ ขนทั้งหลาย ย่อมนินทาหู่งนึ่งนั่งข้าง ย่อมนินทาทูพูดมากข้าง ย่อมนินทาผู้พูดพอประมาณข้าง. ผู้ไม่ถูกนิทนา. ไม่มีในโลก, คนผู้ถูกนิทานาโดยส่วนเดียว หรืออ้างอิงธรรมสรรเสริญโดยส่วนเดียว. ไม่ได้มัว แจ้ไม่มี และไม่มีอยู่ในบัดนี้; หากว่า วิญญาณใครครองญานแล้วทุกๆ วัน สรรเสริญก็ได้ ซึ่งมีความประพฤติไม่าดสาย มีปัญญา ผู้ตั้งมั่นด้วยปัญญาและศีล, ใครเล่าย่อมควร เพื่อคติยมนั้น ผู้เป็นดังแห่งทองชมพู,/ เม็ทาพดั้งหลาย กีรรรสรรเสริญเขา, ถึงพรหม กีรรรสรรเสริญแล้ว." [ แก่รถ ] บรรดบทเหลา่นี้ บทว่า โปราณเม็ด คือการนิทาหรือสรรเสริญนั้น เป็นของเก่า. พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเมื่อฉันว่า "อุตละ.." บามพระคาถาว่า เนติ อุชฌมันวิต ความว่า การนิทาหรือ ๑. ตามพยัญชนะว่า ผู้พูดพานับได้. ๒. ทองพิเศษชนิดหนึ่งซึ่งได้มาจากแม่น้ำชมพู