ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปฐมภูมิ ฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 137
ไปในวันที่ ๑ จักเป็นวันมหาวรณะ " แล้วเข้าไปหาพระมหาโมคคัลลานะ กล่าวว่า "ท่านเจ้าข้า ควรจะทราบวันเสด็จลงของพระศาสดา เพราะข้าพเจ้าทั้งหลาย ไม่เห็นพระศาสดาแล้ว จักไม่ไป." ท่านพระมหาโมคคัลลานะ ฟังถ้อยคำนั้นแล้วรบว่า "คือ จะแล้วในแผ่นดินตรงนั้นเอง อธิบายว่า "บริขารของเห็นเรา ผู้ไปถึงเชิงเสนูนแล้วจึงจะไปอยู่" มีรูปรากฏดุจดังกับพลเหลืองที่รออยู่ในแก้วบานนี้เทียว ชั้นไปแล้วโดยท่านกลางเขาสนุรุ แม้พวกมนุษย์ก็แลเห็นท่านว่า "ขึ้นไปแล้วโซนดี ชั้นไปแล้ว ๒ โยนซ์" เป็นต้น. แม้พระศดา ชั้นไปถวายบงคมพระบฏของพระศดา ดูเท่าว่าไว้ด้วยเสียงเก่า กราบทูลอย่างนี้ว่า "พระเจ้าข้า บริษัทรสงค์ว่าพระองค์ก่อนแล้วไป พระองค์จักเสด็จลงเมื่อไร?" พระศดา. โมคคัลลานะ ก็สาริฐบุตร เพื่อนเธอ อยู่ไหน. โมคคัลลานะ: พระเจ้าข้า ท่านจำพรรษาอยู่ในสังกัสสนคร. พระศดา. โมคคัลลานะ ในวันที่ ๓ แต่วันนี้ (ไป) เรา ถังกัลที่ประชุมเมืองสังกัส ในวันมาทำวบราน, ผู้ใดจะพบก็จะไป ที่นั่นเกิด ก็เลยสังกัสนครจากกรุงสาวัตถี มีประมาณ ๓๐ โยชน์ ในทางเท่านี่ ก็ที่จะต้องเตรียมเสบียง ย่อมไม่มีแกใคร ๆ, เธอพึ่ง บอกแก่คนเหล่านั้นว่า "ท่านทั้งหลาย จงเป็นผู้รักษาโบสถ์ไปดูไปสู่การใกล้ผู้ถึงธรรมิด."