พระธรรมปิฎกวุฒาจารย์ แปล ภาค ๖ - หน้า ที่ 161 : หน้า 163/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกวุฒาจารย์ แปล ภาค ๖ - หน้า ที่ 161 ทุกข์มาก บันฑิตรู้แจ้งดังนี้แล้ว ท่านยอมไม่ถึง ความยินดีนามทั้งหลายแม้ที่เป็นพิษ พระ สาวกของพระสัมมาสัมพัทธ์เจ้า ย่อมเป็นผู้ดี ในความสิ้นไปแห่งตัณหา." [ แก้อรรถ ] บรรดาบทเหล่านี้ บอกว่า กถามบุณวสาสน ความว่า บัณฑิตนั้น ปรมมือแล้ว ยังฝนคืออตนะ ๗ ประการให้ลดลงได้ ฝนคืออตนะ ๗ ประการนั้น ศรัสให้ชื่อว่า กถามบุณวุสส ในพระคาถานี้, ก็นับชื่อว่า ความอิ่มใจวัฒุกาม และกิเลสกาม ย่อมไม่มีแม้เพราะฝนคืออตนะทั้ง ๗ ประการนั้น, ความทะยานอยากนั่น, เติมได้อยากด้วยอาการอย่างนี้. บางว่า อุปโปลกทา คื อ ชื่อว่ามีสุขนิดหน่อย เพราะคำว่าคำ มีอยู่ มเหมือนความฝันเป็นนั้น. บางว่า อิติ วิญาณา คือ รู้มากทั้งหลายเหล่านั้น ด้วยอาการ อย่างนี้. บางว่า อิป สภิทพุฒ ความว่า ก็ถ้าใคร ๆ พึงซื้อเจริญด้วย ถามอันเข้าไปสำเร็จแห่งทางทั้งหลาย, ถึงอย่างนั้นท่านอ่อนไม่ประสบ ความยินดีในนามเหล่านั้นเลย เหมือนท่านพระสิทธิ์ ที่ถูกเทวา เชิญชวนอั้น. ๓. ม. มหาทุกขบุณบูรณะตุ๊. ๑๒/๑๖๖. จุฑาทุกขบุณบูรณะตุ๊ ๑๒/๑๗๕.