การแพร่กระจายของศาสนาฮินดูและอิสลามในอินเดีย : หน้า 82/481

ฮินดูและศาสนาอิสลามมาก่อน ลัทธิภักติเผยแผ่ลัทธิด้วยภาษาพื้นเมือง ยกย่องอาจารย์ผู้สอนลัทธิว่าเป็นผู้ควรแก่การ เคารพอย่างสูง เรียกว่า “คุรุ” พิธีกรรมในลัทธิมีการสวดมนต์ภาวนา เสกเป่า และกินข้าวเสก มีนักบวชและคฤหัสถ์ประจำลัทธิ แม้จะนับถือพระเจ้าต่างองค์กัน แต่ก็มีหลักการที่ตรงกันคือ มีพระเจ้าสูงสุดเพียงองค์เดียว พระเจ้าทรงประทานความเมตตากรุณาแก่ผู้ที่ภักดี และบูชา พระองค์ เชื่อว่าวิญญาณมนุษย์เป็นส่วนที่แยกออกมาจากพระเจ้า เป็นสิ่งอมตะ ผู้ภักดีต่อ พระเจ้าไม่ว่าจะอยู่ในวรรณะใด ย่อมได้รับความหลุดพ้น 3.1.11 ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู ปัจจุบัน ปัจจุบันแม้จะมีผู้นับถือศาสนาหลายศาสนาที่เผยแผ่เข้าไปในอินเดียสมัยหลัง แต่ศาสนา ฮินดูก็ยังเป็นศาสนาที่มีประชาชนในประเทศอินเดียนับถือมากที่สุด (คือมากกว่าร้อยละ 80) รองลงมาได้แก่ศาสนาอิสลาม ศาสนาคริสต์ และศาสนาซิกข์ ตามลำดับ นอกนั้นมีเป็นส่วน น้อยที่นับถือศาสนาเชน ศาสนาพุทธ และศาสนาปาร์ซี ผู้นับถือศาสนาฮินดูปัจจุบันถือว่า ผู้ที่จะได้ชื่อว่าเป็นฮินดูแท้นั้นต้องประกอบด้วย คุณสมบัติสำคัญ 2 ประการ คือ 1. ต้องสืบเชื้อสายมาจากวรรณะทั้ง 4 ชาวต่างชาติหรือคนนอกวรรณะทั้ง 4 แม้จะ นับถือลัทธิและปฏิบัติตนตามกฎเกณฑ์ของศาสนาฮินดูทุกอย่าง ก็มิอาจเป็นฮินดูได้ 2. ต้องปฏิบัติตามกฎข้อบังคับ 2 ประการ คือ 2.1 ขนบประเพณีของแต่ละวรรณะ 2.2 ขนบประเพณีสำหรับทุกวรรณะ อันได้แก่ 2.2.1 การแต่งงาน อาหารการกิน การประกอบอาชีพ และที่อยู่อาศัย 2.2.2 พิธีประจำบ้าน เรียกว่า “สังสการ” 2.2.3 พิธีศารทธ์ 2.2.4 พิธีบูชาเทพเจ้า 1 มนต์ ทองชัช. 4 ศาสนาสำคัญของโลกปัจจุบัน, 2530 หน้า 24. ศ า ส น า พ ร า ห ม ณ์ - ฮินดู DOU 67