วิวัฒนาการของมัสยิดในศาสนาอิสลาม : หน้า 438/481

นบีมุฮัมมัด (ศ็อลฯ)ยังมีชีวิตอยู่ ต่อจากนั้นมารูปแบบของมัสยิดได้พัฒนาไปจนกระทั่งมี รูปแบบเป็นของตนเอง กล่าวคือ เป็นอาคารหลังคาโดมคล้ายกับหัวหอม มีหอคอย (minarate) สำหรับมูอัซซินหรือผู้ทำหน้าที่ประกาศตะโกนเชิญชวนสาธุชนมาทำละหมาดร่วมกัน การตะโกนเช่นนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยของศาสดา โดยมีบิลาลเป็นมูอัซซินคนแรกของอิสลาม แต่ก่อนมาพวกยิวเมื่อเรียกคนเข้าธรรมศาลาจะใช้วิธีการเป่าเขาสัตว์พวกคริสต์ใช้การเคาะระฆัง ส่วนมุสลิมนั้นศาสดาให้ใช้เสียงมนุษย์ โดยเริ่มแรกที่ยังไม่มีหอคอยจะต้องปีนขึ้นไปบนที่สูงแล้ว ตะโกนสรรเสริญอัลลอฮ์ด้วยเสียงอันดัง มุสลิมทุกคนต้องหยุดการงานพร้อมที่จะทำละหมาด ภายหลังต่อมาได้สร้างหอคอยขึ้นเพื่อให้สะดวกในการตะโกนเรียก และเสียงจะไปได้ไกล หอคอยนี้เลยกลายเป็นแบบฉบับของความเป็นอิสลาม นอกจากนี้มีข้อน่าสังเกตอีกอย่างหนึ่งของศาสนาอิสลาม คือ ไม่นิยมเขียนภาพหรือสลัก ภาพใด ๆ บนตัวอาคาร นอกจากจะเขียนพระนามของอัลลอฮ์และชื่อของศาสดามุฮัมมัดเป็น ส่วนใหญ่ ทั้งนี้มาจากคำสอนที่ว่าไม่ให้สร้างรูปเคารพใดๆ ไว้บูชา เพราะเป็นการขัดต่อคำสั่ง ของอัลลอฮ์ และทำให้บุคคลไปยึดติดในรูปเคารพเหล่านั้น แทนที่จะยึดมั่นในคำสอนของ อัลลอฮ์เพียงอย่างเดียว แต่เพื่อระลึกถึงความเป็นมุสลิมด้วยกัน จึงนิยมสร้างรูปพระจันเสี้ยว กับดาวติดบนยอดของเหล่าหรือร้านอาหารมุสลิม A ภาพประกอบรูปพระจันทร์เสี้ยวกับดาว ศ า ส น า อ ส ล า ม DOU 423