ประสบการณ์ทางจิตและการสอนของคุรุนานัก : หน้า 192/481

6.2.3 ได้ประสบการณ์ทางจิต เมื่อนานักได้หนีลูกและภรรยาเข้าไปอยู่ในป่าเพื่อเข้าสมาธิหาความสงบทางจิต ไม่ ช้าไม่นานวันหนึ่งเมื่อได้อาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด จิตใจปลอดโปร่งดีแล้ว ได้นั่งสมาธิ หาความสงบ ขณะที่นั่งสงบอยู่นั้นนานักได้ประสบการณ์ทางจิตว่า ได้ดื่มน้ำทิพย์ถ้วยหนึ่งจาก พระเจ้า ข้อความในคัมภีร์ครันถะได้กล่าวเอาไว้ว่าพระเจ้าได้ประทานน้ำทิพย์ถ้วยหนึ่ง ซึ่งนา นักได้รับด้วยความสำนึกในพระคุณแล้วพระเจ้าได้รับสั่งกับนานักว่า “เราจะอยู่กับเจ้าเราจะทำให้ เจ้ามีความสุขสงบ และจะทำทุกคนที่นับถือเราในเจ้ามีความสุขไปด้วย เจ้าจงออกจากที่แห่งนี้ไป จงไปข้างหน้า นึกถึงเรา สั่งสอนคนทั้งหลายเช่นเดียวกับที่เจ้ากระทำอยู่ จงทำโลกให้สะอาด ระลึกถึงการท่องบ่นนามของเราไว้เป็นนิตย์ จงเป็นผู้มีเมตตา เป็นผู้สะอาด บูชาและกระทำใจ ให้เป็นสมาธิ ต่อไปเจ้าจงเป็นคุรุ (ครู) ของคนทั้งหลาย” นานักได้รับประสบการณ์ทางจิตดังกล่าว ก็เกิดความมั่นใจในตนเอง ทั้งโสมนัสเป็นที่ยิ่ง และได้ชื่นชมกับประสบการณ์นั้น โดยอยู่ในป่า ต่ออีก 3 วัน แล้วจึงได้เดินทางออกจากป่ากลับไปยังหมู่บ้านเดิมของตน 6.2.4 ออกสั่งสอนคน เมื่อเดินทางถึงบ้านแล้วนานักก็ลงมือบริจาคทานแก่คนยากจนเป็นการใหญ่ ทั้ง ช่วยเหลือคนไข้ได้ป่วยด้วยการให้ยา และช่วยรักษาพยาบาลเป็นบุรพกิจ หลังจากนั้นก็ได้ครอง เครื่องแบบเป็นนักพรตเที่ยวสอนคนยังถิ่นต่าง ๆ และเหตุการณ์ในสมัยนั้นการปกครองบ้าน เมืองก็เลวร้ายไม่มีระเบียบ ไม่มีความยุติธรรมผู้มีอำนาจข่มเหงผู้น้อย ศาลสถิตยุติธรรมไม่มี ความทรงธรรม ผู้ครองเมืองเป็นนักประหาร ความสัตย์ไม่มีในหมู่ชน โรคภัยไข้เจ็บระบาด ความสุขและความสงบไม่มี นานักตั้งตัวเป็นครูเที่ยวสั่งสอนคน ตั้งตัวเป็นแพทย์พยาบาลคน และเที่ยวแนะนำให้ความยุติธรรมแก่คนทั้งหลาย ให้คนทั้งหลายมีศีลธรรม มีความจงรักภักดี ต่อพระเจ้าพระองค์เดียว การปฏิบัติต่อมา คุรุนานักเป็นทั้งมุสลิมและฮินดู แสดงตัวเป็นมุสลิมและฮินดูใน ขณะเดียวกัน เห็นได้จากเครื่องแต่งตัวในเวลาออกสั่งสอนคน คุรุนานักสวมเสื้อสีหมากสุก อัน เป็นสีสำแดงอิสรภาพตามลัทธิฮินดู แขวนลูกประคำทำด้วยกระดูกไว้ที่คอ และเพิ่มหน้าด้วย หญ้าฝรั่นตามแบบของฮินดู แต่ขณะเดียวกันสวมหมวกตามแบบมุสลิม เครื่องหมายการแต่ง ตัวที่นานักแสดงดังนี้ เพื่อน้อมนำศาสนิกทั้งสองฝ่ายได้รับคติเป็นกลางไม่ยึดเอาศาสนาใด ศาสนาหนึ่ง อันเป็นเหตุแห่งการรังเกียจเคียดแค้นทั้งสองฝ่าย คุรุนานักสอนว่า “ซิกข์เป็น ศ า ส น า ชิ ก ข์ DOU 177