ความเชื่อและการสร้างโลกในศาสนาชินโต : หน้า 263/481

3. ให้มีความคิดถูกต้อง (ทาคาซึกิ โคโกโระ) 4. ให้มีความคิดเที่ยงตรง (นาโอกิ โคโกโระ) การปฏิบัติให้ดวงใจมีสภาพดังกล่าวสามารถพามนุษย์ไปสู่ความเป็นเทพเจ้าสมกับความ เป็นเผ่าพันธุ์แห่งสวรรค์ได้ซึ่งหลักปฏิบัติทั้ง 4 ประการนี้ย่อเข้าให้เป็นภาษาญี่ปุ่นเพียงคำเดียวว่า เซอิเมอิ - ชิน 9.5 หลักความเชื่อและจุดหมายสูงสุด ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่า จอมเทพทั้ง 2 คือ อะมะเตระสุ โอมิ กามิ และสึกิโยมี ทรงเกิดมาจาก ปฐมเทพคู่แรกคือเทพอิซานาค (Izanagi) และเทพีอิซานามิ (Izanami) ตลอดทั้งสิ่งทั้งปวงก็ เกิดมาจากเทพคู่แรกนี้ ดังมีเทพนิยายการสร้างโลกของศาสนาชินโต ดังนี้ เทพทั้ง 2 คือ อิซานาคิ และอิซานามิได้รับมอบหมายจากเทวสภาให้มาสร้างประเทศญี่ปุ่น จึงได้เสด็จมายังโลกซึ่งมีน้ำปกคลุมอยู่ เทพทั้ง 2 ได้ประทับยืนอยู่บนสะพานสวรรค์ซึ่งเชื่อม โลกกับสวรรค์ เทพอิซานาคิได้ใช้หอกรัตนะสวรรค์กวนน้ำทะเล ครั้นยกหอกขึ้น หยาดน้ำหยด ใหญ่ไหลหยดจากปลายหอก และตรงที่หยาดน้ำนั้นตกได้บังเกิดเป็นเกาะโอโนโกขึ้นมา เทพทั้ง 2 ก็ได้ประทับอยู่บนเกาะนั้น ต่อมาเทพอิซานาคิตรัสกับเทพีอิซานามิกล่าวว่า ขอให้ เราแยกกันเดินไปรอบเสาสวรรค์ และเมื่อเราพบกันอีกด้านหนึ่ง ก็ขอให้เราอยู่ด้วยกันและ สร้างเด็กขึ้นมา ดังนั้นเทพอิซานาคจึงเสด็จไปทางขวา ส่วนเทพอิซานามิเสด็จไปทางซ้าย และ เมื่อเทพทั้ง 2 มาพบกันอีกด้านหนึ่ง เทพีอิซานาได้ทรงอุทานขึ้นว่า “ โอ อิซานาค พระองค์ ช่างเป็นชายหนุ่มที่ดีเลิศ และน่ารักเสียนี่กระไร ” ฝ่ายเทพอิซานาคก็ได้ตรัสตอบว่า “โอ อิซานามิ พระองค์ช่างเป็นหญิงสาวที่ดีเลิศและน่ารักเหลือเกิน” เมื่อเทพทั้งสองอยู่ด้วยกันนั้นก็เกิดเกาะ ขึ้นมาเกาะหนึ่ง เทพทั้ง 2 จึงตั้งชื่อให้ว่า เกาะฟูตะนะ (Futana) หลังจากนั้นก็เกิดเกาะอื่นๆ ตามขึ้นมาอีก และมีชื่อตามที่เทพเจ้าทั้ง 2 ตั้งให้ ครั้น ครั้นสร้างเกาะต่าง ๆ แล้ว เทพเจ้าทั้ง 2 ก็หัน มาสร้างทวยเทพและมนุษย์ขึ้นมา ดังในคัมภีร์โกชิก บทที่ 196 ว่า เกิดมีเทพเจ้าทั้งหลายใน สวรรค์ชั้นสูง กลาง ต่ำ เทพเจ้าทั้งหลายบนภาคพื้นแผ่นดิน เทพเจ้าทั้งหลายแห่งพืชผล เทพเจ้าทั้งหลายแห่งภูเขาลำเนาไพร และเทพเจ้าทั้งหลายแห่งสายธาร เป็นต้น ก็เทพเจ้าทั้งหมด ล้วนแต่เกิดหลังจากโลกเกิดขึ้นแล้วเหมือนกันหมด ครั้นสร้างทวยเทพแล้ว ปฐมเทพทั้ง 2 ก็ * โจเซพ แกร์, ศาสนาทั้งหลายนับถืออะไร แปลจาก What great religions believe โดยฟื้น ดอกบัว, 2533 หน้า 135-136 248 DOU ศ า ส น ศึ ก ษ า