ประวัติศาสตร์ของศาสนาเชนในอินเดีย : หน้า 112/481

พ.ศ. 299 พ.ศ. 311 พ.ศ. 643 พ.ศ. 743 พ.ศ. 1057 พ.ศ. 1093 พ.ศ. 1183 พ.ศ. 1193 พระเจ้าอโศกมหาราชแห่งศาสนาพุทธ ได้พระราชทานถ้ำ 5 แห่ง แก่ ศาสนาเชน “ตราบเท่าที่ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ยังดำรงอยู่” สัมปรา พระราชนัดดาและผู้สืบราชสมบัติต่อจากพระเจ้าอโศกมหาราช ได้ทรงสร้างโบสถ์และวัดเชนขึ้นหลายแห่ง มีการถ่ายทอดวรรณคดีศาสนาเชน เป็นภาษาทมิฬในภาคใต้ของอินเดีย มีการถ่ายทอดวรรณคดีศาสนาเชน เป็นภาษาท้องถิ่นของแคว้นคุชรัต ทางภาคตะวันตกของอินเดีย มีการจัดทำคัมภีร์ศาสนาเชนจนจบ ในการประชุมที่เมืองวัลลภ ประเทศ อินเดีย ศาสนาเชน เผยแพร่เข้าไปในเมืองมราถะใต้ ในภาคใต้ของอินเดีย หลวงจีนเฮี้ยนจัง (พระถังซำจั๋ง) เดินทางไปแสวงบุญในประเทศอินเดีย ได้พบโบสถ์เชนและศาสนิกเป็นจำนวนมากอยู่ทั่วไป ทั้งทางภาคเหนือ และภาคใต้ของอินเดีย แต่ทางภาคเหนือมีมากทั้งนักบวชเปลือยและ นักบวชนุ่งห่มขาว กษัตริย์ฮินดูพระนามว่า กุณะสั่งให้ฆ่าผู้นับถือศาสนาเชน ประมาณ 8,000 คน ที่เมืองอาร์คอต ภาคใต้ของอินเดีย พ.ศ. 1358-1423 ในรัชสมัยของพระเจ้าอโมฆวรรษะ ศาสนาเชนทางภาคเหนือของ อินเดีย ภายใต้การนำของท่านชินเสนะ และท่านคุณภัทระได้เจริญ ก้าวหน้าอย่างมาก พ.ศ. 1668-1702 นักปราชญ์และนักประพันธ์ที่มี ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของศาสนาเชน คือเหมจันทระ สามารถเปลี่ยนพระทัยกษัตริย์ฮินดูในแคว้นคุชรัต พระนามว่ากุมารปาละให้มานับถือศาสนาเชน พระองค์ทรงสร้างวัดเชน ขึ้น 32 วัด และทรงทำเมืองที่พระองค์ประทับอยู่ให้เป็นเมืองที่มั่นค ของศาสนาเชน พ.ศ. 1717-1719 กษัตริย์ฮินดูแห่งแคว้นคุชรัตองค์ถัดมาคือ พระเจ้าอชยเทวะ ศาสนาเชน DOU 97