คัมภีร์สำคัญในปรัชญาขงจื้อ : หน้า 240/481

8.3.1 เก็งทั้ง 5 มีดังต่อไปนี้ 1. อี้จิง จิง : คัมภีร์แห่งความเปลี่ยนแปลง มีลักษณะเป็นการให้ความรู้ทาง จักรวาลวิทยา แสดงความเป็นมาของโลกและอภิปรัชญา ตามทัศนะของชาวจีนโบราณคัมภีร์นี้ เป็นการรวบรวมตำราเก่าแก่และบทนิพนธ์ของ พระจักรพรรดิเวนวิ่ง ปฐมราชวงศ์โจว และโจวคุง แต่ขงจื้อเป็นผู้เขียนอรรถาธิบายในบั้นปลายแห่งชีวิตของเขา 2. ซูจิง : คัมภีร์ประวัติศาสตร์ กล่าวถึงเหตุการณ์และรัฐศาสตร์ย้อนหลังไปตั้ง แต่ราชวงศ์ถัง ถึงรัชสมัยพระจักรพรรดิมุกุง แห่งราชวงศ์จิ้น คัมภีร์นี้มีความสำคัญต่อหลักคำ สอนของขงจื้อ เพราะเป็นบันทึกเอกสารทางประวัติศาสตร์และข้อเขียนในสมัยโบราณและได้ แสดงปรัชญาทางศีลธรรมอย่างลึกซึ้งซึ่งเป็นรากฐานแห่งทัศนะทางศีลธรรมของขงจื้อ 3. ซือจิง : คัมภีร์คีตคาถา เป็นการรวบรวมบทกวีเก่าแก่ของจีน มีบทกวีจำนวน 305 บท คัมภีร์นี้แบ่งออกเป็น 4 ภาค ดังนี้ 4. 1. เพลงพื้นบ้านพื้นเมือง 2. ยาเล็ก เป็นบทกวีบันทึกพระราชกรณียกิจของพระจักรพรรดิ 3. ยาใหญ่ เป็นบทกวีบันทึกพระราชกรณียกิจอันเด่นและสำคัญ 4. สุ เป็นบทกวียอพระเกียรติหรือเพลงสรรเสริญพระบารมี หลี่จี้ : คัมภีร์จารีตพิธี กล่าวถึงจารีตพิธีเกี่ยวกับชีวิต 2 ประการดังนี้ 1. พิธีการในการติดต่อกันทางสังคม พิธีเกี่ยวกับการรับรองบุตร การ แต่งงาน การไว้ทุกข์ และการเซ่นไหว้ 2. สถาบันทางสังคมและทางประเทศชาติ 5. ชุนชิว : คัมภีร์บันทึกเหตุการณ์ฤดูวสันต์และฤดูสารท เป็นการบันทึก เหตุการณ์ในเมืองหลู่ ย้ำถึงชีวิตที่ประกอบด้วยศีลธรรมของนักปกครอง และการปกครองโลก โดยศีลธรรมของฟ้า คัมภีร์นี้เป็นประมวลจริยธรรมทางรัฐศาสตร์ที่ดีมาก แบ่งออกเป็น 2 ภาค ดังนี้ 1. ภาคที่ 1 กล่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นรายปีในเมืองหลู่ระหว่างปีที่ 722-481 ก่อนคริสต์ศักราช 2. ภาคที่ 2 กล่าวถึงข้อคิดเห็นทั่วไป จอจุยเหม็ง ศิษย์ผู้ใกล้ชิดของ ขงจื้อ ได้รวบรวมเขียนไว้เมื่อประมาณปีที่ 400 ก่อนคริสต์ศักราช ศ า ส น า ข ง จื้อ DOU 225