นิกายในศาสนาเชน : หน้า 126/481

วัตถุแห่งความฝันเหล่านี้เขามักจะจำลองไว้ด้วยเงินภายในวัดหรือตามริมท่าแม่น้ำคงคา ในวัดเซนทุกวัดต้องมีวัตถุเหล่านี้ประจำ แต่บางวัดยังมีเปลซึ่งถือว่าเป็นเปลของมหาวีระ พอถึง วันแห่ก็นำสิ่งเหล่านี้ออกมาแห่ด้วยในขบวนแห่นั้นมีรูปภาพของมหาวีระใหญ่โตและหนังสือคัมภีร์ นิยมแห่ไปยังท่าแม่น้ำคงคา หรือไม่ก็สุดแต่กำหนดกันขึ้นว่าจะแห่ไปที่ใด 4. ระยะที่สี่ ในวันที่ 6 – 7 คงมีแต่การอ่านกัลปสูตรอย่างเดียว ชั่วโมง 5. ระยะที่ห้า ในวันที่ 8 มีการอ่านคัมภีร์ทุกคัมภีร์ ในการอ่านคัมภีร์ทุกระยะ มีนักบวช คอยอธิบายข้อความให้ผู้อ่านฟัง การอ่านคัมภีร์นั้นกำหนดไว้ว่า ต้องอ่านคัมภีร์ตอนละ 3 ชั่วโ ทั้งเช้าและบ่าย ทุกๆ วัน และวันหนึ่ง ๆ ต้องอ่าน 2 ตอน รวมเป็นเวลา 6 ชั่วโมง 4.7 นิกายในศาสนา หลังจากพระมหาวีระได้นิพพานแล้ว สาวกของพระมหาวีระได้แตกแยกเป็นหมู่ เป็นคณะ แยกกันปฏิบัติตามหลักที่ตนเห็นว่าทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ได้ แต่นิกายที่แยกออกไปนั้นยังคง มุ่งไปหาหลักอหิงสาธรรมอย่างเดียวกันแตกต่างกันก็เพียงหลักการบางอย่างบางประการเท่านั้น นิกายที่สำคัญในศาสนาเชน มี 2 นิกายใหญ่ๆ ดังต่อไปนี้ 1. นิกายทิฆัมพร ได้แก่ นิกายเปลือยกายหรือนักบวชแบบชีเปลือย ปฏิบัติโดยเคร่งครัด ทรมานตนให้ลำบากนานัปการ ไม่ยอมมีเครื่องปกปิดร่างกาย เพราะพวกเขาเชื่อว่าการมี เครื่องแต่งกายหรือมีผ้าปกปิดร่างกายนั้น ทำให้เกิดความกังวลใจเกี่ยวกับบริขารของตน หรือ อาจเป็นเครื่องกังวลใจที่ต้องรักษาและแสวงหามา แต่เมื่อตนได้ถือเพศเป็นนักพรตเปลือยแล้ว ความกังวลใจในเรื่องนี้ก็เป็นอันหมดไป นอกจากไม่มีบริขารแล้ว พวกเขาก็มีเพียงไม้กวาดและ ผ้ากรองน้ำเพื่อมิให้สิ่งมีชีวิตถูกเบียดเบียนหรือต้องตายเพราะตน หลักปฏิบัติอันเคร่งครัดจริง ๆ มีอีก 3 ข้อ ดังต่อไปนี้ 1. ไม่กินอาหารใด ๆ แม้น้ำก็ไม่ยอมให้ล่วงลำคอในคราวปฏิบัติ 2. ไม่มีสมบัติใดๆ ติดตัวแม้แต่ผ้านุ่ง สัญจรไปด้วยตัวเปล่าเปลือยกาย 3. ไม่ยอมให้ผู้หญิงปฏิบัติตามและบรรลุธรรม 2. นิกายเศวตัมพร ได้แก่ นิกายนุ่งขาวห่มขาวเพียงเพื่อปกปิดกายของตนเท่านั้น ทั้งนี้ Kedar Nath Tiwari. Comparative Religion, 1983 p. 87-88. ศาสนาเชน DOU 111