ยุคพระเวทและการประกอบพิธีกรรมของพราหมณ์ : หน้า 66/481

พวกที่ 1 ทำหน้าที่บูชาเทพ พวกที่ 2 ทำหน้าที่สวดขับกล่อม พวกที่ 3 ทำหน้าที่จัดพิธีกรรมตามลัทธิ เรียกว่า พราหมณ์โหรตา เรียกว่า พราหมณ์อุทคาดา เรียกว่า พราหมณ์อธวรรยุ พราหมณ์ทั้ง 3 พวกนี้ จะปฏิบัติหน้าที่ของตนต่อเนื่องกันตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีพวก พราหมณ์อีกพวกหนึ่งเรียกว่า “พรหมา” เป็นผู้เชี่ยวชาญในการประกอบพิธีกรรม ทำหน้าที่ ควบคุมบูชายัญให้ถูกต้องตามคัมภีร์พระเวท ในแต่ละครั้งที่ทำพิธีบูชาเทพเจ้าต้องมีการเชิญ วิญญาณบรรพบุรุษมาร่วมพิธีด้วยเสมอ สมัยนี้เป็นสมัยที่พราหมณ์แข่งขันกันสร้างศรัทธา จึงมี การคิดค้นพิธีกรรมเพื่อสร้างความขลัง ความศักดิ์สิทธิ์และสงวนรูปแบบเคล็ดลับเฉพาะกลุ่ม ของตนเท่านั้น สถานศึกษาของพวกพราหมณ์จึงได้เกิดขึ้น การที่ยุคนี้ได้ชื่อว่ายุคพระเวท เพราะพวกพราหมณ์ได้ประมวลบทสวดขับต่าง ๆ โดย รวบรวมไว้เป็นหมวดหมู่ จึงเกิดเป็นคัมภีร์ทางศาสนาขึ้นมาเป็นฉบับแรก เรียกว่า “ฤคเวท” เป็น คำฉันท์สำหรับสวดอ้อนวอนและสรรเสริญพระเจ้า ตลอดจนเป็นบทสวดขับกล่อมสำหรับพิธี ถวายน้ำโสมและโศลกผสมร้อยแก้วอธิบายวิธีประกอบพิธีกรรมบวงสรวงพระเจ้า คัมภีร์นี้พวก พราหมณ์เชื่อว่าเป็นศรุติ คือเป็นเสียงทิพย์ที่ได้ยินมาจากพรหมซึ่งเป็นพระเจ้าผู้สร้างโลก สร้างมนุษย์และสร้างบรรพบุรุษของพราหมณ์ ต่อมาพราหมณาจารย์ได้เลือกคัดบทที่ผูกไว้เป็นมนต์ สวดขับในคัมภีร์ฤคเวทเอามาจัด ใหม่เป็นอีกหมวดหนึ่ง เพื่อเป็นคู่มือของพราหมณ์อุทคาดาในการทำพิธี หมวดที่คัดออกมานี้ เรียกว่า สามเวท ใช้สวดในพิธีบูชาน้ำโสมแก่เทพเจ้า นอกจากนี้ ยังมีคู่มืออีกหมวดหนึ่งคัดเอาแต่หมวดมนต์โศลก และหมวดคำร้อยแก้ว ซึ่งว่าด้วยพิธีทำพลีกรรมมารวมกัน สำหรับให้พวกพราหมณ์อัธวรรยุใช้ในพิธี เรียกหมวดนี้ว่า “ยชุรเวท” ดังนั้นเมื่อรวมฤคเวทกับสามเวทในภายหลังแล้ว จึงเรียกว่า ไตรเพท ยุคพระเวทนี้สิ้นสุดลงเมื่อกำเนิดเทพเจ้าองค์ใหม่คือ พระพรหม แล้วที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่งในสมัยพระเวท คือการแบ่งบุคคลในสังคมออกเป็น 4 ประเภท เรียกว่า วรรณะ คำว่า วรรณะ แปลว่าสีผิว สันนิษฐานว่าการแบ่งชั้นคนในระยะแรกคงถือตาม สีผิว ซึ่งแต่เดิมมีเพียง 2 วรรณะ คือพวกผิวดำ ได้แก่พวกทราวิท (ดราวิเดียน) ซึ่งเป็นชน ศ า ส น า พ ร า ห ม ณ์ - ฮินดู DOU 51