ข้อความต้นฉบับในหน้า
ฐานะของศาสนาพราหมณ์-ฮินดูในปัจจุบันนี้คือ คนรุ่นใหม่ที่ได้รับการศึกษา ไม่ใคร่
สนใจเลื่อมใสศรัทธา ส่วนผู้ที่ยังคงปฏิบัติตามลัทธิ พิธีกรรมอย่างเคร่งครัดได้แก่ นักบวช
พราหมณ์ที่สืบเชื้อสายตามนิกายที่นับถือในตระกูล
พวกที่นับถือพระราม หรือพระกฤษณะ ว่าเป็นอวตารของพระวิษณุ หรือพระศิวะ ตลอด
จนเทพอื่น ๆ ยังคงปฏิบัติพิธีกรรมเช่นเดิม สำหรับผู้อยู่ห่างไกลเมื่อมีโอกาสจะเดินทางไป
นมัสการเทพเจ้าที่ตนนับถือ ณ เทวสถานศักดิ์สิทธิ์
ส่วนพวกพื้นเมืองเดิม พวกที่อยู่ในวรรณะต่ำ และพวกไร้การศึกษาหรือการศึกษาต่ำ
นิยมนับถือเทพเจ้าชั้นต่ำศักดิ์ลงมา เช่น นับถือเจ้าแม่กาลี ซึ่งเป็นอวตารของพระอุมา นับถือ
หนุมาน พระพิฆเนศ โคนันท์ พญานาค ลิง เต่า ช้าง ต้นไม้ ฯลฯ เป็นต้น
3.2 ประวัติศาสดา
ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู เป็นศาสนาที่เก่าแก่มาก ไม่มีศาสดาจริงจังเหมือนศาสนาอื่นๆ
เพราะคำสอนต่าง ๆ กลุ่มพราหมณ์หรือพระฤาษีผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ยินหรือฟังจากเสียงทิพย์ หรือ
เสียงสวรรค์ (ศรุติ) ด้วยตนเอง แล้วมีการจดจำไว้หรือถ่ายทอดต่อกันทางความทรงจำ (สมฤติ)
ซึ่งในเรื่องนี้มีหลักฐานยืนยันปรากฏอยู่ในพระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรคในเตวิชชสูตร
ว่า พระผู้มีพระภาคได้ทรงตรัสไว้อย่างชัดเจนว่า พวกฤาษีผู้เป็นบูรพาจารย์และปฐมาจารย์ผู้
สอนคัมภีร์พระเวทให้แก่พราหมณ์นั้นมี 10 ตน คือ ฤาษีอัฏฐกะ ฤาษีวามกะ ฤาษีวามเทวะ
ฤๅษีเวสสามิตร ฤๅษียมตัคคี ฤาษีอังคีรส ฤๅษีภารทวาชะ ฤาษีวาเสฏฐะ ฤาษีกัสสปะ และฤๅษีภ
ซึ่งต่อมาก็ได้มีหัวหน้าลัทธิหรือผู้แต่งตำรา ที่ทำหน้าที่คล้ายศาสดาได้ช่วยกันเผยแพร่คำสอน
ต่าง ๆ เหล่านี้ให้แพร่หลายยั่งยืนมาจนถึงปัจจุบันนี้ ดังนั้นในที่นี้จึงใคร่ขอเล่าถึงประวัติของ
หัวหน้าลัทธิ และผู้แต่งตำราที่สำคัญ ดังต่อไปนี้
1. วยาสะ ท่านเป็นผู้รวบรวมเรียบเรียงคัมภีร์พระเวท คัมภีร์อิติหาสะ และคัมภีร์ปุราณะ
อนึ่งผู้แต่งมหากาพย์ มหาภารตะ ก็ใช้ชื่อวยาสะด้วยเช่นกัน จึงเป็นอันรวมความได้
อย่างหนึ่งว่า ท่านวยาสะเป็นฤาษีคนสำคัญที่มีส่วนในการแต่งหรือรวบรวมเรียบ
เรียงคัมภีร์ของศาสนาฮินดูไว้มากที่สุด
1 มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค, 2539 หน้า 233.
2 ประทีป สาวาโย, สิบเอ็ดศาสนาของโลก, 2545 หน้า 99-100.
68 DOU
ศ า ส น ศึกษา