ประวัติพระพุทธองค์และการเผยแพร่พระพุทธศาสนา : หน้า 155/481

ยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ทรงเทศนาพระอภิธรรมโปรดพระพุทธมารดา พรรษาที่ 8 ทรงเทศนาในแคว้นภัคคะ ทรงจำพรรษาในสวนเภสกลาวัน พรรษาที่ 9 ทรงเทศนาในแคว้นโกสัมพี พรรษาที่ 10 คณะสงฆ์แห่งโกสัมพี่แตกแยกกันอย่างรุนแรง ทรงตักเตือนไม่เชื่อฟัง จึงเสด็จไปประทับและจำพรรษาในป่าลิเลยยกะมีช้างเชือกหนึ่งมาเฝ้าพิทักษ์และรับใช้ตลอดเวลา พรรษาที่ 11 เสด็จไปยังกรุงสาวัตถี คณะสงฆ์แห่งโกสัมพี่ปรองดองกันได้ ทรงจำ พรรษาในหมู่บ้านพราหมณ์ชื่อเอกนาลา พรรษาที่ 12 ทรงเทศนาและจำพรรษาที่เวรัญชา เกิดความอดอยากรุนแรง พรรษาที่ 13 ทรงเทศนาและจำพรรษาบนภูเขาจารึกบรรพต พรรษาที่ 14 ทรงเทศนาและจำพรรษาที่กรุงสาวัตถี ราหุลขอบรรพชาอุปสมบท พรรษาที่ 15 เสด็จไปยังกรุงกบิลพัสดุ์ พระเจ้าสุปปพุทธะถูกแผ่นดินสูบเพราะขัด ขวางทางโคจร ราชคฤห์ พรรษาที่ 16 ทรงเทศนาและจำพรรษาที่อาลวี พรรษาที่ 17 เสด็จไปยังกรุงสาวัตถี กลับมายังกรุงอาลวีและทรงจำพรรษาที่กรุง พรรษาที่ 18 เสด็จไปยังกรุงอาลวี ทรงจำพรรษาบนภูเขาจากบรรพต พรรษาที่ 19 ทรงเทศนาและจำพรรษาบนภูเขาจารึกบรรพต พรรษาที่ 20 โจรองคุลีมาลกลับใจเป็นสาวก ทรงแต่งตั้งให้พระอานนท์รับใช้ใกล้ชิด ตลอดกาล ทรงจำพรรษาที่กรุงราชคฤห์ ทรงเริ่มบัญญัติพระวินัย พรรษาที่ 21-44 ทรงยึดเอาวัดพระเชตวันและวัดบุพพารามในกรุงราชคฤห์เป็น ศูนย์กลางการเผยแพร่และเป็นที่ประทับจำพรรษา เสด็จพร้อมสาวกออกเทศนาโปรดเวไนยสัตว์ ตามแว่นแคว้นต่างๆ โดยรอบ พรรษาที่ 45 ซึ่งเป็นพรรษาสุดท้ายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ของพระพุทธองค์มีเนื้อความปรากฏในมหาปรินิพพานสูตร ความว่า พระเทวทัตปองร้าย พระพุทธเจ้าบริเวณเขาคิชฌกูฏใกล้กรุงราชคฤห์ถึงกับพระบาทห้อโลหิต ทรงได้รับการบำบัด จากหมอชีวก วัสสการพราหมณ์ได้เข้าเฝ้า ต่อจากนั้นทรงเสด็จไปยังอัมพลัฏฐิกา นาลันทา และ ปาฏลิคามตามลำดับ ทรงข้ามแม่น้ำคงคาที่โตมดิตถ์ เสด็จต่อไปยังโกฏิคาม นาทิคาม และเวสาลี ทรงพำนักในสวนของนางคณิกา อัมพปาลี เสด็จจำพรรษาที่เวฬุวัน ทรงเริ่มประชวร และ 3 เดือน ต่อมาเสด็จดับขันธปรินิพพานในเมืองกุสินาราแห่งแคว้นมัลละในวันเพ็ญเดือน 6 (วิสาขะ) เมื่อ 140 DOU ศาสนศึกษา