บาปและบุญในแนวทางศาสนา DF 404 ศาสนศึกษา หน้า 287
หน้าที่ 287 / 481

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอความสำคัญของบาปและบุญในชีวิตมนุษย์ โดยบาปนั้นมีอิทธิพลเชิงลบที่ทำให้เราห่างไกลจากความดี ขณะเดียวกันก็มีบุญซึ่งเป็นสิ่งที่เป็นมิตรต่อผู้ทำความดี ศาสนิกทุกคนควรหลีกเลี่ยงบาปและมุ่งมั่นทำบุญให้มากที่สุด การสร้างนิสัยดีเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาตนเอง และสำหรับนักบวชมีหลักธรรมและวินัยที่ชัดเจนในการปฏิบัติตนเพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับสังคมในด้านศีลธรรมและคุณธรรม โดยรวมแล้ว การใช้ชีวิตตามหลักธรรมของศาสนาสามารถนำไปสู่การสร้างความสงบสุขให้กับตนเองและสังคมได้

หัวข้อประเด็น

-บาปและบุญ
-หน้าที่ของมนุษย์
-หลักการสร้างนิสัยที่ดี
-ข้อปฏิบัติของนักบวช

ข้อความต้นฉบับในหน้า

10.4.2 บาปและบุญ บาปซึ่งเป็นมิตรของพาลชน แต่เป็นศัตรูของสาธุชน ได้แก่ ทุจริตทางกาย วาจา และ จิตใจ โทสะ วิหิงสา พยาบาท ดื้อดึง เย่อหยิ่ง เล่นการพนัน ดูหญิงด้วยกามวิตก โลภ ปราศจาก ความละอาย ริษยา และอื่นๆ ซึ่งอยู่ในหมวดความชั่ว ศาสนิกทุกคนจะต้องงดเว้นให้ห่างไกล เพราะถ้าทำบาปแล้วย่อมได้รับผลของบาปนั้น ส่วนบุญคือ การกระทำที่ชอบ ซึ่งเป็นมิตรของ สาธุชน แต่เป็นศัตรูของพาลชน ได้แก่ การให้ทานมีความเมตตากรุณามุทิตา กล่าววาจา อ่อนหวานไพเราะ แสวงหาความรู้ พูดสิ่งที่เป็นจริง ฯลฯ ศาสนิกทุกคนควรเป็นสาธุชนกระทำ แต่ในสิ่งที่เป็นบุญเท่านั้น 10.4.3 หน้าที่ของมนุษย์ 3 ประการ คือ ผู้จะเป็นมนุษย์จะต้องได้ทำหน้าที่ 3 ประการ ดังนี้ คือ 1. ทำศัตรูให้เป็นมิตร 2. 3. ทำคนชั่วให้เป็นคนดี ทำคนโง่ให้เป็นคนฉลาด 10.4.4 หลักการสร้างนิสัยที่ดี 4 ประการ อันเป็นหลักศาสนาโซโรอัสเตอร์ คือ ผู้มีนิสัยที่ดีงามจะต้อง 1. เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อบุคคลผู้สมควร 2. มีความยุติธรรม 3. เป็นมิตรกับทุกๆ คน 4. ขจัดความอสัตย์ออกไปจากตัวเอง 10.4.5 ข้อปฏิบัติของนักบวช มีข้อปฏิบัติอันเรียกว่า ธรรม และข้อห้ามอันเรียกว่า วินัย สำหรับนักพรตมีดังนี้ ธรรม มี 5 คือ 1. เป็นผู้บริสุทธิ์ (พรหมจรรย์) 2. เป็นผู้เที่ยงธรรมต่อคนและสัตว์ในไตรทวาร 272 DOU ศ า ส น ศึ ก ษ า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More