สุกกธรรมและการคุ้มครองโลก : หน้า 17/591

สุกกธรรม คุ้มครองโลก ความใคร่บรรพชา อยากลาสิกขากลับไปใช้ชีวิตในเพศคฤหัสถ์ อยู่ทุกวัน แต่ก็ยังทนประพฤติพรหมจรรย์ได้ถึง ๕๐ ปี ด้วย ความสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ยัญญูทัตตกุมาร ขอพิษจง คลายออก ให้เด็กรอดชีวิตเถิด” ทันใดนั้นเอง พิษในกายของ เด็กไหลออกมา แล้วตกลงซึมหายไปในแผ่นดินส่วนหนึ่ง เมื่อ เด็กน้อยรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมองดูผู้เป็นมารดาแล้วเรียก “แม่” เขาทำได้เพียงแค่พลิกตัว แต่ยังลุกขึ้นไม่ได้ กัณหทีปายนดาบสบอกเพื่อนว่า “กำลังบุญของเรา ทำได้แค่นี้ ท่านจงทำด้วยกำลังของตนบ้างเถิด” เพื่อนได้ฟัง คำแนะนำเช่นนั้น จึงวางมือบนหน้าอกของลูก ตั้งจิตอธิษฐาน ทำสัจกิริยาว่า “เพราะเหตุที่เราเห็นแขกที่มาถึงบ้านเพื่อจะพัก บางครั้งเราไม่พอใจจะให้พักเลย แม้สมณพราหมณ์ก็ไม่รู้ความ ไม่พอใจของเรา เพราะแม้เราไม่ประสงค์จะให้ แต่พยายามติดใจให้ ด้วยเราเป็นผู้มีหิริโอตตัปปะ ด้วยความสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงมีแก่ยัญญูทัตตกุมาร ขอพิษจึงคลายออก ขอให้กุมารจงรอด ชีวิตด้วยเถิด” เมื่อบิดาทําสัจกิริยาเช่นนี้แล้ว พิษในกายก็ไหลออก มาอีก ฝ่ายมารดาก็เช่นเดียวกัน ได้ตั้งสัจกิริยาด้วย เมื่อหมด พิษแล้ว ลูกชายสามารถลุกขึ้นพูดคุยกับพ่อแม่และหมู่ญาติที่มา ห้อมล้อมได้เป็นปกติ เพื่อนของท่านดาบสถามด้วยความสงสัยว่า