การปกครองตามทศพิธราชธรรมและความสำคัญของกัลยาณมิตร : หน้า 143/591

Bsual อยู่ในธรรมเพราะกัลยาณมิตร ๑๔๒ พระอาทิตย์อุทัยแล้ว ก็ไม่แปดเปื้อนด้วยเชือกตม ฉันใด เมื่อ พระราชาพระองค์ใด ทรงตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรม อันเป็น ธรรมของผู้ปกครองมาแต่โบราณกาล ไม่ลุอำนาจแก่อคติความ ลำเอียง มีพระทัยสะอาดปราศจากทุจริตทางพระกาย และ พระวาจา ทรงมั่นอยู่ในความเป็นกลางดุจตราชู ทรงพิพากษาคดี ตามบทอย่างเที่ยงธรรมอันมีมาในตัวบทกฎระเบียบทั้งเก่า และใหม่ ที่บัณฑิตนักปราชญ์ทั้งหลายได้รักษาไว้และสืบทอด ต่อๆ กันมา ไม่ทรงเห็นแก่ลาภสักการะคำสรรเสริญเยินยอ เมื่อนั้นบาปกรรมก็ไม่แปดเปื้อนในพระราชาพระองค์นั้น ฉันนั้น” พระเจ้าพาราณสีทรงสดับคำของปุโรหิตดังนี้แล้ว ทรงมี พระสติบริบูรณ์ มีพระทัยชื่นบาน ทรงพอพระทัยในคำของ บัณฑิตยอดกัลยาณมิตร จึงดำรงมั่นอยู่ในทศพิธราชธรรม ทรงปกครองแผ่นดินโดยธรรม และอยู่ในโอวาทของท่านปุโรหิต โพธิสัตว์ตลอดมา ทรงบำเพ็ญกุศลมีทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น จนตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ แล้วเสด็จไปสู่เทวโลกเมื่อ คราวสิ้นอายุขัย ไม่ว่าบุคคลจะเป็นใหญ่เป็นโตขนาดไหน ก็ยังจําเป็นต้อง มีกัลยาณมิตร โดยเฉพาะผู้ที่ต้องทำงานใหญ่ งานเพื่อประโยชน์ สุขแก่มวลมนุษยชาติ ยิ่งต้องมีความสุขุมรอบคอบในการคิด การพูดและการกระทํา เพราะจะมีผลต่อส่วนรวมอย่างมหาศาล