การขโมยที่ไม่ควรมองข้าม : หน้า 265/591

ธรร ความชั่วแม้เล็กน้อยไม่ควรทำ ๒๖๔ คือเมื่อท่านเห็นการอยู่ครองเรือนของฆราวาส ก็คิดว่า ฆราวาสวิสัยนี้เป็นทางคับแคบ เป็นทางมาแห่งทุกข์ เห็นโทษภัย ของการอยู่ครองเรือน จึงตัดสินใจสละความสุขสบายทางโลก ออกบวชเป็นดาบส เข้าไปอยู่ในป่า ซึ่งใกล้ๆ ที่พักของท่าน มีสระที่เต็มไปด้วยบัวกําลังบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมหวล วันหนึ่ง ท่านเดินลงไปใกล้ๆ สระ ยืนอยู่ใต้ลมเพื่อสูดกลิ่น ของดอกบัวเหล่านั้น ครั้งนั้น มีเทพธิดาซึ่งอาศัยอยู่บริเวณนั้น ปรารถนาจะให้ดาบสสลดใจ จึงปรากฏกายให้เห็น แล้วกล่าว กับดาบสพระโพธิสัตว์ว่า “ดูก่อนท่านผู้เช่นกับด้วยเรา การที่ ท่านตั้งอกตั้งใจสูดดมดอกบัวที่เขาไม่ได้ให้แต่อย่างใด เท่ากับว่า กําลังท่าองค์แห่งการขโมยให้เกิดขึ้น คือท่านเป็นผู้ขโมยกลิ่น” พระโพธิสัตว์ฟังคำกล่าวของเทพธิดา เกิดความประหลาด ใจว่า เพียงแค่การที่เราดมกลิ่นเช่นนี้ จะเป็นการขโมย ได้อย่างไร จึงเอ่ยถามว่า “ตัวเราเองไม่ได้ลักดอกบัว ไม่ได้เด็ดดอกบัว แม้แต่ดอกเดียว เพียงแค่เรายืนอยู่ที่ใกล้ๆ เพื่อสูดกลิ่นเท่านั้น เหตุไรจึงหาว่าเราเป็นผู้ขโมยเล่า” ขณะเดียวกันนั้นเอง มีชาย คนหนึ่งมาที่สระบัว แล้วเดินลงไปขุดเหง้าบัว และเด็ดดอกบัว ในสระนั้น พระโพธิสัตว์เห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า “ชายคนนี้ได้ขุด เหง้าบัว เด็ดดอกบัว ได้ทำลายความสวยงามของสระบัว ทำไม ท่านไม่ต่อว่าเขาเล่า”